ne kadarda severdim
o hallerini yaðmurun,
sana
"sokaða çýk,
birlikte ýslanalým" diyecektim
sustun!
siyah bir "sus" tun
birileri
düðmelerine basmýþtý sustalarýn
ucu açýk býçaklar yaðýyordu,
her damla
saplanýyordu etime,
kanýyordum
oysa
severdim o hallerini yaðmurun
sana
"sokaða çýk,
birlikte ýslanalým" diyecektim...
...
ucu açýk býçaklar yaðýyordu,
delik deþik oluyordu
tenimde
dokunduðun
her yer
/parmak uçlarýný
dilimin altýnda sakladým
korunsun diye
yinede!/
kanýyordum,
denize karýþýyordum,
köpek balýklarý
okyanuslardan
kan kokuma vuruyordu kendini
ve
sen
bilirsin
þemsiyeleri reddettiðimi,
sürüden ayrýlan bir kýrlangýcým üstelik
üstelik saçak altlarýna haram demiþim,
sesine sýðýnmýþým
bilirsin...
yinede
sus-tun
gördüðün halde kanadýðýmý...
...
halen
akþamdan kalma
sadist bir yaðmur
birer çelik ýþýltýsý
ve
býçak iþtahýyla
içime saldýrmakta
ben;
yaðmur yaralý kýrlangýç...
yaralarýma
sardunya yapraklarý basýyorum
ve
bir çocuk umuduyla
bekliyorum...
gök kuþaðýndan önce gel,
aklým baþýmdan gitmeden...
...
"yaðmur yaðýyor,
sokaða çýk,
birlikte ýslanalým;
kaným kanýna karýþsýn"