Baþlýktaki parantez içinde ünlem iþaretinden de anlayacaðýnýz gibi aslýnda ortada bomba momba yok! En azýndan þimdiye kadar yayýmlananlarýn içinde yok...

Amma velâkin gündemi de Wikileaks oluþturuyor. Birkaç kelâm da ben etmezsem içimde ukde kalýr.
Bugüne kadar ortaya çýkanlarýn içindeki leblebi çekirdek tadýnda dedikodularý ve ývýr zývýr yazýþmalarý bir kenara koyarsak; diþe dokunur bir iki konu ele alýnabilir.

Bunlardan birisi: Ýlham Aliyev’in “Türkiye’nin uluslar arasý enerji merkezi olmasýný istemedik” sözüdür. Babasýnýn oðlu olmaktan baþka bir vasfý olmayan Ýlham Aliyev’in devlet adamlýðý falan söz konusu deðildir. Babasý gibi politikanýn ateþ çemberinden geçmiþliði, kurtlar sofrasýndan sýyrýlmýþlýðý olmadýðýndan; geleceði okumakta da yetersiz kalmaktadýr. Ayrýca uluslar arasý bir vizyonu da yoktur.

Bize göre idrak etmesi gereken en önemli þey: Türkiye, Azerbaycan Sovyetler Birliði iþgali altýndayken de vardý ve hür bir cumhuriyetti, þimdi de var ve ilelebed de olacaktýr. Türkiye, Azerbaycan olmadan da uluslar arasý bir aktördü ve bu aktörlüðü ilânihaye devam edecektir. Oysa Azerbaycan’nýn önemli bir aktör olabilmesi ve baðýmsýz bir devlet olarak ayakta kalabilmes için her zaman kardeþ ülke Türkiye’nin desteðine ihtiyacý vardýr. Bunu, bir töhmet olsun diye dile getirmiyorum; bu, günümüzün bir gerçeðidir. Uluslar arasý politikalar da gerçekler üzerine bina edilir.

Ki, kulunuz bir Azeri Türküdür. Hissiyatým, doðal olarak baþkalarýndan biraz daha fazladýr. Bu nedenle iki kardeþ ülkenin el ele, kol kola yürümesini, uluslar arasý arenada birbirine kayýtsýz þartsýz destek vermesini baþkalarýndan biraz daha fazla istiyorum. Hatta daha da ileri giderek, bir ütopya dahi olsa, bu iki kardeþ ülkenin bir gün entegrasyonunu bile tahayyül etmekten bile gizli bir haz alýyorum.

Amma ve fakat...

Ýlham Aliyev’de öteden beri bir Türkiye kýskançlýðý hissediyorum. Azerbaycan televizyonlarýnda yayýnlanan Türk dizilerinin bile Ýstanbul lehçesiyle yayýnlamasýný yasaklayan, dublaj þartý getiren, Türkiye’ye her zaman soðuk duran, uzaktan uzaða bir büyüklük taslayan Ýlham Aliyev, Azerbaycan’ýn geleceði için bir þanssýzlýktýr. Ýki kardeþ ülkenin geleceðine dair bir vizyonu yoktur; iliþkilerde en iðreti duran kiþiliktir. Daha da açýk söyleyelim: Türkiye’nin bütün çabalarýna raðmen, iki devlet bir millet söyleminin tekerine çomak sokmak isteyen bir þahsiyet olarak karþýmýza çýkmaktadýr. Geleceðe yürüyen kardeþlerin arabasýnýn tekerinin önüne takoz koymaktadýr.
Elbetteki yazýk oluyor. Daðlýk Karabað meselesinin hâlli, daha doðrusu Azerbaycan lehine hâlli konusunda Türkiye Azerbaycan’ýn en büyük dayanaðýdýr; arkasýndaki tek gerçek dost ve en büyük güçtür.

Ve de Türkiye demokratik bir ülkedir. Türk hükûmeti veya gelecekteki hükûmetlerin Azerbaycan ile iliþkilerimizde yanlýþ politikalara yönelmesi hâlinde, en büyük tepkiyi en önce kendi halkýndan alýr; geriye adým atmak zorunda kalýr. Oysa Azerbaycan, henüz bu demokratik seviyeye ulaþmamýþtýr.

Umarýz ve dileriz ki Ýlham Aliyev, bu yanlýþ politikalarýndan vazgeçer; iki ülke iliþkilerinin daha bir sýcak hâle gelmesine katký saðlar...

***
Ýkinci olarak ele alýnabilecek bir konu da: “Suudi Arabistan, ABD’nin Ýran’ý havadan bombalamasýný istedi. Ayrýca Ürdün’den üst düzey bir yetkili ve Bahreyin de bu yönde istekte bulundu” mealindeki bilgilerdir.
Tabiî ki bu, bir sýr deðildir. Sadece bilinenlerin belgelerle ortaya konmasýdýr denilebilir.

Ýran Ýslâm Devrimi’nden sonra, baþta Suudi Arabistan olmak üzere bilumum Arap diktatörlerinde bir korku, bir telaþ baþgösterdi ki sormayýn gitsin. Bu korku ve telaþ, 10 yýl süren bir kanlý savaþa bile sebep oldu.
Arap devletlerinin baþýndaki tiranlar, özellikle de Suudi Arabistan’daki Vahabî zihniyetli Abdülaziz Hanedaný, iki nedenle Ýran’ýn önünü kesmek istediler.

Birinci korkularý: Ýran’ýn rejim ihracýna kalkýþacaðý korkusuydu. Þii inancýný güçlendirip, baþta nüfus çoðunluðu Þia olan Kuveyt olmak üzere diðer körfez ülkelerindeki, ve eze eze kuzeydoðusundaki Hofuf, Cubail, Khafci ve Damman gibi þehirlere sýkýþtýrdýklarý Suudi Arabistan’daki bir avuç Þii nüfusu ayaklandýrmak ve bunlarýn despotik saltanatlarýný yýkmak isteyecektir diye düþünüyorlardý...

(Bizdeki aydýn geçinen bazý despotlar da, yýllarca “Ýran bize Ýslâm rejimi ihraç edecek” diyerek soluðumuzu kesmediler mi?)

Ýkinci korkularý: Kendileri gibi büyük petrol rezervlerine sâhip bir Ýran’ýn, gerek askerî ve gerek ekonomik bakýmdan güçlenmesi ve Ortadoðu’da bunlarýn ellerinde tuttuðu petrodolarlara dayalý güçlerine son vermesiydi...

Ve tarihin cilvesine bakýnýz ki; bunlarýn imdâdýna, gene nüfus çoðunluðu Þii olan bir baþka ülkenin, Irak’ýn baþýndaki baþka bir despot, ama tam anlamýyla “geri zekâlý” bir despot yetiþti...

Baþta bunlar olmak üzere, ABD’nin de destekleri ve de âmiyane tabirle “fiþteklemeleri” üzerine, Saddam Ýran’a saldýrdý...

Irak ordusunun baþlarda üstünlük kurmasýnýn da verdiði hevesle, Irak’a, Suudi Arabistan ve Kuveyt despotlarý on milyarlarca dolar akýttýlar. ABD’den ve Batý’dan Irak’a gelen silahlarýn bedellerini bunlar ödediler.

Ýzninizle burada bir parantez açmak istiyorum. Merhum Yaser Arafat’ýn bir reportajýndan okumuþtum: (mealen)“Ýsrail’e karþý verdiðimiz büyük mücadelede, belimizi büken en büyük mesele paraydý. Hiçbir parasal kaynaðýmýz yoktu. Her ay Suudi Arabistan’dan gelecek olan 250 bin dolarý dört gözle bekliyorduk. Bu küçücük meblað ile ayakta kalmaya çalýþýyorduk...”

Aklý selim ile düþünüldüðünde: Hiçbir anlamý olmayan, Müslümanýn Müslümanla savaþýnda on binlerce Ýslâm evladýnýn kanýnýn aktýðý bir savaþa on milyarlarca dolar akýtýlýrken; topraklarý iþgal edilmiþ Filistin davasýnýn mücahitlerine de ayda sadece 250 bin dolar! Varýn bu zihniyetin ne menem bir zihiyet olduðuna siz karar verin...

Parantezi kapatýp konumuza dönelim.

Ýran Irak savaþý uzadýkça, Ýran ordusunun toparlanýp Irak ordusuna üstünlük saðlamasýyla da bunlarýn hevesleri kursaklarýnda kaldý. Baþlarda büyük heveslerle verdikleri destekte ve parasal yardýmda ayak sürümeye baþladýlar. Zaman uzadýkça da bu yardýmlarý tamamen kestiler.

O tarihlerde hem Irak’ta hem de Suudi Arabistan’ýn baþkenti Riyad’da üç yýldan fazla bir süre bulundum. Akademik çevrelerden ve sýradan halkla yüzlerce kiþiyle fikir alýþveriþinde bulundum. Ýzlenimlerimi buraya yazmaya kalksam; ne benim nâçiz kalemim kifâyet eder ne de bu sayfalara sýðar...

Yardýmlar kesilince Irak ekonomisi çökmeye baþladý. Ýran ile savaþý durduran eski tetikçileri Saddam, bu sefer yüzünü bunlara döndürdü ve tehdit etmeye baþladý. Tehditleri, aðababalarý ABD’inin eteðine yapýþarak savuþturmak istediler ama olmadý. Saddam’ýn ordusu bir sabah ansýzýn Kuveyt’e girmeye baþladý. Kuveyt Emiri El Sabah, karýlarýný da bir uçaða doldurarak Vahabilerin Riyad’ýna sýðýndý...

Hülâsa, tarih gene cilvesini gösterdi: Bir zamanlar ABD ve Arap despotlarýnýn tetikçiliðini yapan Saddam, gene ABD tarafýndan iki defa tepelenerek sonunda yok edildi...

Ayný þey ABD için de geçerli deðil mi?! Bir zamanlar Afganistan’da bulunan Sovyet ordularý için örgütledikleri El kaide, yüzlerini bunlara döndürüp Ýkiz Kuleleri baþlarýna geçirmedi mi?

Uzak deðil, yakýn tarih bunlar gibi yüzlerce ibretle doludur.
Onun içindir ki:“Suudi Arabistan Ýran’ýn bombalanmasýný istedi” denildiðinde; ortada hiç de þaþýlacak bir durum yoktur...

***
Yazýyý baþka bir tespitle bitirelim.
Aþaðý yukarý herkesin bildiði bir konuyu, bendeniz de internette konuþtuðum Arap dostlardan da teyidini alarak, müþahade ediyorum.

Her platformda Filistin davasýna sâhip çýkan, hiçbir Arap liderinin göstermediði hassasiyeti gösteren Baþbakan Erdoðan, bütün Arap âleminde, maþrýktan maðribe bütün Arap halklarý arasýnda büyük bir sevgi, büyük bir sempati toplarken; yalnýz Ýsrail’in deðil ayný zamanda Arap devletlerinin baþlarýndaki bu despotlarýn da kýskançlýklarýný, içten içe husumetlerini de üstüne çekmektedir. Arap dostlar, bunu açýk açýk söylüyorlar...

Bakalým Wikileaks’ta buna dair bazý somut bilgiler de ortaya çýkacak mý! Yaþarsak göreceðiz!..


Cahit Kýlýç
Ýstanbul, 30 Kasým 2010