saklanýrken aðrýlarýný sayar ya geceler
yorgun bir göl bekleyiþine ba-har düþmüþtür
dolana dolana bir hal olmuþtur ya
ayýn ondördüdür

kim bilebilirdi ki
suskunluðumla dönerdi dünya
dönerdi zaman
kar gibi erirde
bir boþluða ulanýrdý
yontulmamýþ akrep diþi
ne arardý düþlerimde...

bu deðil
kargýþlanmýþ yetim bir alfabenin son hecesinde biriken
bekleyiþmiydi
kaybediþmiydi
tuhaf kurumuþ lokmasýný yutkunamadan
nasýr baðlamýþ
aðlayan isadan
musadan
haber ulanmýþ sokük esbap ceplerine saklanmýþ takvimlermiydi
bu deðil


an sýzý-n býyýklarýma düþmüþ kýraðý gibi
yamaçta
sönmüþ evren
yutulmuþ ya
elden çýkmýþ ya sebeplerden aparýlan
nedensiz çýðlýklarlardan
düþ gibi
kabus gibi
kuþ kanadýna yuva yapmýþ yarýnlar gibi
bu deðil

hortum g-örmüþ
amaa kalmýþ bir gözün
gölgesinde uyuklasam
yok
yok bu deðil...

çýban?
“gözlerini çýkar at…”