Bir garip yolcuyum þu yeryüzünde,
Bilinmeze gidiyorum tut beni.
Eðer aþk ateþi varsa özünde,
Kucakla, sarmala sen ýsýt beni.

Menzil ýrak, yollar çamur, mevsim kýþ…
Bir göl arar dinmek için bu akýþ.
Gel de güzel ellerimden sen yapýþ,
Kölen olam, pazarlarda sat beni.

“Bülbül” diye kafesine koyarsýn,
Tenimi ruhumdan çeker soyarsýn.
Seviyorsan, sen de aþka doyarsýn,
Beðenmezsen kaldýr çöpe at beni.

Tek umudum sensin þu son demimde,
Bir sen yolcu kaldýn bu AÞK GEMÝMDE.
Ýlâcýn da benim, panzehirin de...
Þifa diye içtiðine kat beni.

Ahmet KARAASLAN