--Þehrini, evini, odaný yastýðýný, seni düþünüyorum...
En çok da seni sana hapseden o utkuyla tutunduðun
özgürlüðünü. Gökyüzünde maviyi bilirsin. Sonra
sevmeyi de. Bir de karda yürümeyi. Özledim parmak
uçlarýndaki soðuk sýzýyý. Hani yürürsün ya ellerini
cebine sokup, düþlerini beyin hücrelerinde savaþa
süren bir þair edasýyla. Maðrur bir baþla. Bir de bakýþýn
vardýr hani. Nehir boyunda, sevdiði adamýn gitarý
eþliðinde dans eden o esmer kýza.
--Özledim gözlerini de. Bir þeyler var içime
sindiremeðim. Nedense kahrolasý isyanýma
sýðdýramadýðým þeyler... Seni düþünüyorum...
--Aþk Marksist’ir. Bütün haklarýný isteyen bir isyan.
Müthiþ bir eylem yani. Derim ki sana, sal içindeki
deliyi alanlara. Mevsim ister hazan olsun, ister kýþ.
Ýçini rüyalarýyla ýsýt baharýn. Seni düþünüyorum...
--Dünya kan deryasý. Ama ýþýksýz deðil. Aþk var ya...
Toprakla suyu, havayý harmanlayýp yoðuran ve her
çiçeðe renk veren, aðacý ormana katan aþk, ýþýksýz
deðil dünya... Seni düþünüyorum... Gece mi olmuþ?
Saat tam üç. Alnýn ne kadar aydýnlýk. Baksana þu
yýldýza. Su baþýnda ceylan gibisin bu gece düþlerimde.
Yaslandýðýn daðlar karlý mý söylesene bana! ...
--Ýçim bir garip sevda cölü. Yaðmur bulutu gibi
geçiyorsun us’umdan... Seni düþünüyorum mavi menekþem...
Sarý bir yaprak gibi sürgünüm topraðýna. Yurdum tutsak benim.
Yitik sevdalarýn utkusuyum. Seni düþünüyorum yaban ellerin
garip çocuðu... Öyle bilinmez, öyle hercai. Öyle dolu dolu
boþalýyor gözlerin ellerime. Birden bire...
--Bilmece gibisin. Hiç türkü söylemedin mi? Kelepçe
vurmadýlar mý hiç ellerine? Gözlerini baðlayýp daðlamadýlar mý
tenini? Seni sana tutsak eden o caným özgürlüðü imgelemedin
mi duvarlara? Seni düþünüyorum yabancý...
Aþk daldan elma koparýr gibi koparýlmýyor yürekten...

Meral Vurgun