Maziden atiye giden hayat güzergâhýmda, seni yüreðimde Niþan u Ziþan misali taþýyacaðým. Gizemli bir Asya kentine yolum düþerse yýldýzlý bir gecede senin adýný fýsýldayacaðým gök yüzüne. Þiraz’a uðrayýp Hafýz’ýn ruhuna Niþabur’a uðrayýp Hayyam’ýn yurduna senden bahsedeceðim. Kýskanacak seni cihanýn ecesi Semerkant, ilmin kapýsý Buhara.


Masmavi gerdanlýðýnla firuze firuze gülümseyeceksin hayalimde. Elimde bir çiçek buketi gibi Nedim divaný, dilimde “Bir sengine yekpare acem mülkü fedadýr.” dizeleri pelesenk; seni anlatacaðým devrana. Sen ki Asya ile Avrupa’nýn en nadide yerinde cihana dide. Sen ki Ýstanbul. Kaybolursam yaban ellerde beni firuze bakýþlarýnda bul. Yaðmur olup yað düþlerime erguvan mevsiminde. Hisarlarýnla Kýz Kulenle Yedi tepenle hep gönül tahtýmda kurul…


Emirgân’da semaver sinesinde tutuþan ateþin, suyla bestesini yudumlarken araya yalnýz o gül emsalin gözleri girsin. Onun zambak ellerindeki elif parmaklarýnda minarelerin dile gelsin. Kýskansýn erguvan bakýþlý akþam üstüleri, ruhumdaki bu güzellik harmanýný. Fikrimde incelen taze nihal ile birlikte iþlesin tarihe bu aný vakanüvisler. Minyatürlerden çýkýp gelen hayal perileri þahitlik etsin yaþadýðýmýz güzelliklere. O gül emsal gönlümün en mutena yerinde otursun. Bunu bir sen, bir ben bir de o emsalsiz sevgili bilsin.



Sen ve emsalsiz sevgili iki bîbedel, ruhumu kavrayan iki nadide el. Benim muhayyel ülkemin gerçek güzelleri. Ýkinizden de vazgeçmem nâ mümkün. Hayat serüvenimde hep yüreðimde, cümle yolculuklarýma eþlik edeceksiniz. Ve dahi yüreðimde dâr-ý bekaya intikal edecek iki ezeli ve ebedi çiçeksiniz…



Adýnýn geçtiði cümle divanlarý, özenle býkmadan usanmadan gözden geçireceðim. Ömrüm oldukça, sana dair bir sözcük bile söyleyen cümle söz erbabýný hayýrla yâd edeceðim.Camilerini, saraylarýný dolaþacaðým. Yapana, yaptýrana þükran duyacaðým. Zamana nakýþ nakýþ iþlenmiþ en güzel adýn olan “Ýstanbul” sözcüðünü bir dua gibi haykýracaðým. Süleymaniye’de, boynu bükük bir vakit namazý kýlýp; Eyüp’te Resulün mihmandarý,sancaktarý,yadigarý Eyüp El Ensarî Hazretlerine Fatiha okuyacaðým. Sonra en saf duygularla yine sana döneceðim. Boðaz’ýnýn mavi bakýþlý serin sularýnda ruhumdaki yangýný söndüreceðim. “Sade bir semtini sevmeye bile bir ömür yetmez.”diyen þairi rahmetle anacaðým.



Tüm bunlarýn üstüne ey sevgili Ýstanbul, ömrüm oldukça emsalsiz sevgiliye ve sana yanacaðým. Ne seni ne onu unutacaðým. Hep hayalimde yeþil kalacak eþsiz güzelliðiniz. Sizi sevmekle onur duyacaðým…
Ankara,15.08.2010 Ý.K