EY GÜZEL ÖLÜM...

Geçiyor saniyeler bir bir
Akýp gidiyor zaman kendi yolunda
Ýnsanoðlu ise düþmüþ sahtelik peþine
Kendimizi kurtarmak varken kötülüklerden
Kapýþýp duruyoruz sonu olmayan bir savaþta
Siliyoruz mutlu bakýþlarý
Gülümsemek varken sahte gülücükler saçýyoruz
Sahte olduðunu adýmýz gibi bilsekte
Gözlerimizdeki iyilik parýltýsý artýk biter oldu
Þehrin ve insanlarýn üzerine çöken geceyle birlikte
Mevsimler hýzla geçiyor biz hatýrlamazken
Adalet ise sahte mahkemelerde görülür oldu
Herkes bildiðince baþkasýna ceza keser oldu
Bir köþede birbirini yiyip bitiren insanlarý izleyen ben
Ýnsanlarýn çizdiði bu yolu görerek
Kayýp olan zamaný elime alýp
Önümdeki dikenli yolda ilerliyorum bir baþýma
Her insana doðruyu göstermeye çalýþarak
Ýnsanlarýn gözlerindeki parýltý da kendimi bulup
Herkesi el ele tutuþturup
Gözlerimin önünde yükselen güneþe gülümseyerek
Merhaba dedirtiyorum kötülüklerden arýnýp
Yeni hayatýna baþlayan insanlara
Ýnsanlar arasýnda dolanan iyilik meleði misali bedenim
Þeytaný kendi kötülüklerinde boðarak
Göðe yükselip ölüm meleðine gülümseyip
Yeþil gözlerimdeki parýltýda ruhuma can veren yaradaný görerek
Merhaba diyorum beni kucaklayan ölüme
Yüreðimdeki huzurda ve yüzümdeki mutlulukta...