Ýnsan bazen öyle bir duruma düþüveriyor ki, bu ona verilmiþ en büyük ceza olsa gerek diye düþünüyorum.. neden mi? Çünkü insanoðlu eylemde bulunmak içgüdüsüne sahip bir canlýdýr ve bu eylemlerinin çoðu zaman mantýklý bir açýklamasý olmaktadýr.. mantýken açýklayamadýðýmýz eylemler canýmýzýn sýkýlmasýna neden olur ve deriz ki baþka yapýcak biþey yok, ya da ne yapayaým ki.. aslýnda yapacak çok þey var fakat ya biz bilmiyoruz ya da karar veremiyoruz.. her þeye raðmen yaþýyoruz fakat boþu boþuna yaþamak ne sýkýcý, ne kadar tuhaf ve gerici deðil mi?..
hiçbir iþe yaramama hisi yiyip bitiriyor bu aralar beni.. üretememek ve en azýndan bir þeylere katkýda bulunamamak hayata dair.. her þey bir yana ailene, sevgiline ve dostlarýna karþý sorumluluklarýný yerine getirememek.. en kötüsü ve can sýkýcý olan da bu zaten; sorumluluk.. bir þeyi yapmak zorunda oluþu bir insanýn ne kadar boktan bir iþ..
keþke dünyadaki herkes benim gibi düþüne diyor insan bazen ama bazen de diyor ki bu mümkün deðil yine de milyarda bir kiþi benim gibi düþünse yeter.. onunla hayatý enine boyuna tartýþmak ve ayný zevkleri paylaþmak ne kadar muhteþem ve tadýndan yenmez bir hadise olurdu düþünsenize bir an..
herneyse, diyordum ki istediklerimizi o an gerçekleþtirmekten daha güzel bir his varmýdýr ki hayatta.. o kadar çok þey istiyoruz ki bazen maddi bazen de manevi yönden engeller çýkýyor karþýmýza.. insanoðlu maddiyata boyun eðebiliyor, alýþabiliyor ama manevi engeller çok canýný sýkýyor birtürlü kabýllenemiyor, alýþamýyor..
iþte maneviyatýn yarattýðý en büyük engel sorumluluk hissi ve vicdan.. bu kavramlar o kadar aðar basýyor ki üzerime kabus olup çöküyor çoðu zaman.. nedir ki çaresi, bir çýkýþ yolu bulamadým, en iyisi sana sýðýnýyorum, lütfen bana bir çýkar yol göster Tanrým!

Ulaþ Tuzak