Baharýn kýþa baþ eðdirdiði demlerde, kývamýnda demlenmiþ buðusu üstünde çay ve ýhlamur çiçeði kokan bir akþam. Ihlamur aðaçlarý altýnda, yüreklerdeki sýla hasreti çayýn buðusuna karýþýrken; günün sýkýntýlarýný geride býrakmanýn tesellisi ile yetinmek bile güzel…


Askerlik günlerimin hatýramda kalan en güzel aný bu çay saatleridir. Haftanýn her akþamý olmasa da, hafta sonlarý itiyad hâlini almýþtý bahis konusu çay faslý. Bir demlik çay eþliðinde yapýlan sohbetlerde memlekete gidip gelirdik. Çaylarýmýzý yudumlarken, çayýmýzýn buðusuyla hayallerimiz yarýþýrdý. Geleceðe dair hayallerimizi paylaþýrdýk, ýhlamur kokan gecede.


Ayazaða’da ,kasrýn önündeki koca ýhlamur aðaçlarýnýn altýnda akþam yemeðimizi yedikten sonra toplanýrdýk genellikle. Karargâh Bölüðünün çay ocaðýnda demlettiðimiz bir demlik çayý içerken aldýðýmýz hazzý sözcüklerle ifade etmek imkansýz. Ihlamur kokusu, çay buðusu, yýldýzlar. Tel örgüler içindeki bir mekanda biraz olsun özgürlüðün tadýný alabiliyorduk.


Çayýn sýcaklýðý, alýyordu içimizdeki harareti. Karanlýða karýþan hüzünlerimiz, çay içerken sanki de hafifliyordu. Böyle gecelerde bir de yýldýzlara bakmayý öðreniyorduk. Yýldýzlar , yýldýzlarýn parladýðý anlar. Çayýn buðusundaki çekicilik, teskere hayali . Paha biçilmez anlardý yaþadýðýmýz anlar. Bir zamanlar, hasret demli çaylar damaklarýmýzý burarken, umutlarýmýz filizleniyordu yüreklerimizde. Yataðýmýza uzandýðýmýz zaman, huzurun ayak sesleri kulaklarýmýzda çýnlýyordu. Ve taze bir sabaha merhaba demek üzere, göz kapaklarýmýzý; uyku perisinin narin parmaklarý kapatýyordu…
Ankara,07.06.2010 Ý.K