Gömleðimin her düðmesinde sen vardýn sevgili. Parmak izlerinin dolu olduðu göðsümü senin ellerine býrakýrken, yüreðime iþlerdi dokunuþlarýn. Gömleðimin her düðmesi teker teker açýldýðýnda, elin uzanýrdý tenden örtülerime. O tenimden örtülere parmak uçlarýn, sanki oyalý süslemeri nakýþ nakýþ iþlerdi. Oysa hiç kimse senin kadar tenimi süsleyemedi. Ellerinin güzelliðini senden baþka hiç kimse tenime nakþedemedi. Tenim bir gül bahçesi olurdu senin yanýnda. Sen de tüm çiçekleri toplardýn tenime her dokunuþunda. Koklardýn senin için bahara dönüþen her yerimi. Ben de burnunun ucundan öperdim seni.
Ellerin bir orkide beyazlýðýnda ve narinliðindeydi. Aþkýn zehrini tadardým parmak uçlarýn dudaklarýma deðdirdiðinde. Öperdim, öperdim ellerini. Bir daha bu aný yaþayamam diye o an ölmek isterdim senin ellerinle. Avuç içlerin okyanusun derinliðindeki istiridyenin bir incisiydi. Avuç içlerini her öpüþümde sedeften bir köþk inþa ederdin düþlerime. Ey sevgili ellerinle yine dokun yüreðime. Þiir yazar gibi duygularýný kazý tenime. Tenimden kan aksýn da izin kalsýn bedenimde. Beþ parmaðýn bir rubai gibi iþlensin üzerime.
Bir þiir kitabýydý tenimin her karesi. Dudaklarýn deðerken tenime, mýsra mýsra arzular yükselirdi gökyüzüne. Sen sabaha kadar þiirler okurdun, ben de sayfa sayfa açýlýrdým sana. Ne tatlý bir duygu olurduk. Sonra ellerin her mýsranýn altýný çizer gibi, göðsümün üzerinde gezerdi. Ellerin yüreðimi yerinden sökecek gibi beklerdi. Duygularým bir güvercin gibi kaçardý göðüs kafesimden. Sen de yakalardýn kanatlanan duygularýmý. Artýk sana ebediyen tutsak olurdum.
Ellerin bir kiraz aðacýnýn çiçeklenen dallarý gibi ince ve zarifti. Bir kiraz tadýnda aþk için ellerine arýlarýn polen toplarken ki hassasiyetiyle dokunurdum. Sonra ellerin meyvelenirdi. Doya doya öperdim avuç içini. Bir sepet kirazý yer gibi öperdim avuç içini. Ellerin bana tatlý bir güzellik yaþatýrdý. Yaþamak ellerine dokunmak kadar sýcak ve tatlý olurdu. Mutluluk senin ellerinle bana dokunurdu.