Süveyda yalnýz koyma beni sevda yolunda.
Emirgân’ a giderken ben olayým kolunda.
Ýstanbul senden narin sen Ýstanbul’dan zarif.
Birlikte çay içilelim güneþin tuluunda.

Nefesimiz sayýlý bu cihan birkaç gündür.
Sensiz her þeyim yarým senle yarým bütündür.
Ýçimde bir yangýn var sessiz sedasýz büyür.
Sen olsaydýn yanýmda derdim ki gün bu gündür.

Bir ateþin içinde býraktýn gittin beni.
Karda süveyda bildim yanaðýndaki beni.
Ýkliminde denizler tutuþup yandý dem dem.
Bu kadit kalem ile anlatamam ki seni.

Ýstanbul, hikâyeni hem dinler hem anlatýr.
Süveyda kaþ çatýþýn, hep gönlümü kanatýr.
Ýstanbul sana benzer sen biraz Ýstanbul’a
Senin bir tebessümün bil gönlüme kanattýr.

Boðaz’ýn sularýna aksin vurur her sabah.
Sen güneþin dilinde gün be gün eriyen ah.
Zamanýn gergefine iþlenmiþ efsanesin.
Ben sana hasret kalan biçare bahtý siyah.
21.05.2010 Ýbrahim KÝLÝK