Benim tek efendim var, teri gül kokar. Gözlerinin siyahý gönüller yakar. Elif parmaklarýnýn arasýndan billûr sular akar… Aya tutar þehadet parmaðýný ay taklar. Taif’de yapmaz duasýný bizler için saklar. Tebessümü aydýnlatýr cihaný . Ebu Cehiller çatlar…


Benim bir efendim var, baþý üstünde hýraman bulutlar. Selâm getirir dört bir yandan iklimine turnalar. Geceleri adýna naat okur hurmalar. Rüzgârda salýnan dallar mübarek adýný sayýklar. Benim bir efendim var kanaatkâr,karnýna taþ baðlar. Benim bir efendim var katýnda aynýdýr köle ile sultanlar… Benim bir efendim var,eminler emini, ruhumun yasemini. Kimseler bilmesin o bilsin eninimi...


Benim bir efendim var, ona muti olmak kâr. Nurundan korkuyor nar. Ona uyan bahtiyar. Efendimin kameti elife miyar. O, yetimler yetimi nice, yetimler sarar. Onu söyler Bedirler, onu söyler Uhudlar. Gölgesi vurmaz yere, anlatamaz satýrlar. Medine’dir mihmandar…


Benim bir efendim var, teþrifinde cihana, ürperir kisralar, yýkýlýr saraylarýndan mazgallar… Söner mecusi ateþleri. Yüz üstü yere kapanýr putlar, çekilir putperestlerin deðer verdiði sular… Kahinler susar.


Onadýr sonsuz selâmlar kýyamete kadar. Onadýr, naatler , þiirler. Onun için yaðar yaðmurlar hâlâ , onun hasretindedir bâdý saba. Efendim, tozu olsaydým geçtiðin yollarýn. Taif’te yanýnda olsaydým, mübarek ayaklarýna batan dikenleri ben çýkarsaydým. Sana, taþ atan nadanlara ben de taþ atsaydým. Siper etseydim gövdemi ,sana gelen taþlara ben hedef olsaydým. Sen mahzun olmasaydýn. Hep senin safýnda yer alsaydým…


Mahzunluðumu tebessümünle alsaydýn. Ah efendim, elinin dokunduðu bir avuç kum olsaydým! Kara gözlerinin baktýðý ufuklara seninle baksaydým. Gittiðin yerlere, peþin sýra varsaydým. Yanýna geldiðimde hicabýmdan sussaydým. Sen konuþsaydýn mübarek sesini duysaydým.

En bahtiyarý olurdum,fani cihanýn; ikliminde kuru bir hurma dalý olsaydým. Beni eline alsaydýn.(S.A.V)
Ankara,30.03.2010 Ý.K