Hani, þair “Yalnýzlýk paylaþýlmaz /Paylaþýlsa yalnýzlýk olmaz.” demiþ ya. Bal gibi de paylaþýlýr. Ýnsan bazen çayýný yalnýzlýkla yalnýzlýðý çayla bile paylaþýr. Ben yalnýzlýðýmý çayýmýn buðusunda açan gülle paylaþýrým. Ve bu ünsiyeti bardaklar kýskanýr. O öyle bir gül ki hayali, her akþam istisnasýz ziyaretime gelir. Bu yüzden masada daima fazladan bir çay bardaðý bulundururum…


Ocaða çaydanlýðý vurur vurmaz, gönlüme yâdý düþer, adýnda gül kokan muhayyel perinin. Kaynayan suda buðu buðu hayali yükselir. Onun hayaliyle çayým bir baþka demlenir. Yalnýzlýðým, onun hayaliyle incelir. Çat kapý hüzün gelir…


O, güller içinde simgedir. Sýrrý çözülemeyen imgedir. Misalin masalý, masalýn misalidir. Ondan kurtuluþ yoktur. Aþk meydanýnda sâridir… Bazen güvercin, bazen hüt hüt, bazen zümrüdüanka misalidir.


Çoðu kez, erguvan mevsimine döndürür gönlümü hayali. Çayýmda dem olur. Yalnýzlýðýmýn içinde kaybolur… Ýçinde bulunduðum an onu solur. Ama o yanýmda yoktur. Ýþte, o anýn adýdýr yalnýzlýk. Yalnýzlýk çayýma katýk, hayalimde zambak elleri, devran döner durur.


Remzi gül olan, nefesi gül kokan güllerin kýskandýðý , lâlerin saygýyla andýðý o. Ateþin harý, sevdanýn rüzgârý, sümbüllerin efkârý o. Demliðimin buðusunda yükselen hayal peri, çayýmýn buðusunda açan emsalsiz gül. Ben hep çayýmý onun hayaliyle paylaþýrým. Lâkin hiç deðiþmez yalnýzlýðým. Hep yalnýzlýk olur yoldaþým ,sýrdaþým…
Ankara,21.03.2010 Ý.K