Sana yazdýðým kaçýncý Ankara mahreçli mektup bu, ey meçhul ve muhayyel beldenin elif parmaklý, ahu bakýþlý ateþ yakýþlý dilberi…


Gittiðin günden beri , sözcük sözcük derledim tüm çiçekleri. Çaðýrdým her gece lâleleri gülleri… Unutmadým sümbülleri. Çiçekler meclisinde sana ayýrdým en özge yeri…


Adýný okuduðumda bir telaþ aldý tüm çiçekleri. Soldu renkleri. Gül, söz aldý çiçekler adýna. Sana dair, birkaç kelam eyledi.


Gönüller ve güller meclisinde baþ köþeyi sana verdi tüm çiçekler çaresiz… Senin adýn geçince hepsi sükût ettiler. Sükûtlarýndaki ikrarý okudum renklerinden.


Cümle olanlardan sonra, daha bir muhkemleþti hayalin muhayyilemde. Hasretin kokusunu ,sevdanýn dokusunu yaydým satýrlarýmýn arasýna. Harfler seni söyledi… Sözcükler seni soludu, cümleler seni anlattý. Seni söyleyen her satýr yüreðimi kanattý. Adýn cümlelerime ahenk sevdan gönlüme kanattý…


Senin meçhul ve muhayyel iklimine daha kaç kez Ankara mahreçli mektup yazacaðým. Býkmadan usanmadan seni anlatacaðým zamana. Nefes alýp verdikçe güzelliðini iþleyeceðim her ana…


Senin kýyýlarýnýn gümüþî sularýna, gümüþ direkli, ipek yelkenli ; ibriþim halatlý yelkenlilerle uðrayýp, yüreðimden nameler býrakacaðým. Sana yazmaktan usanmayacaðým. Ey tebessümü gül kokan, gülleri kýskandýran yâr! Dönüp gel çýktýðýn meçhul seferden çatlasýn aðyâr. Sanadýr en gönülden selamlar…
Ankara,08.03.2010 Ý.K