Þair boþuna,”yârin dudaðýndan getirilmiþ/ bir katre alevdir bu karanfil.”dememiþ. Mutlaka bir bildiði olmalý. Zaten, söz konusu olan yârse neler söylenmez… Karanfil bile, yâre borçlu bu dizlere göre.




Âþýk, maþukuna dair her þeye ayrý bir deðer verir. Yâri hatýrlatan cümle varlýklar mukaddestir onun için.


Bazen melül mahzun yalvarýr âþýk sevdiðine “ ziyaret olmuþsun kurban istersin/ Dahi malým yoktur candan ileri.”diye, gerekirse onun için canýný verebileceðini ifade eder.

Ýþte ey meçhul ve muhayyel peri! Yüreðimin yangýn yerine dönmesi senin eserin. Tebessümün, öyle bir yangýn baþlattý ki içimde, kaç karanfil toplansa o yangýnýn alevine eriþemez renkleri…


Senin efsane güzelliðin, kýskandýrýr gülleri karanfilleri… Ayrý ayrý çiçeklere denk güzelliðinin her katresi.

Karanfil gülüþünle sevdim seni ey muhayyel peri… Sen yazdýrdýn bana bu þiirleri…
Ankara,02.03.2010 Ý.K