“Son”larýn çokça olduðu “sonsuz” bir evrende yaþýyoruz.
*
Hiç düþündünüz mü,beyninizde tanýdýðýnýz/tanýmadýðýnýz insanlara, hayvanlara, nesnelere,doðaya ait, ne kadar çok kaydedilmiþ son kare var?Hatýrlamaya çalýþýn bakalým beyninizdeki son fotoðraf karelerini …
Ben zaman zaman tanýdýðým insanlarla ilgili olarak bunu yaparým.Mesela bazýlarýný sizinle de paylaþmak isterim:
-Yaþým fazla deðildi.12 veya 13.Ninem baþýnda beyaz tülbenti,ayaðýnda þalvarý ile evimizin önünden babamýn yardýmýyla bir faytona bindi.Solgun yüzüyle bize gülümsemeye çalýþýyordu,ama bu yüz hareketi hiç de gülümsemeye benzemiyordu.El sallamak istedi, takadi olmadýðýndan elinin havaya kalkýp kalkmadýðýný anlayamadým.Ve onaltý gün sonra vefat haberi geldi.Ninemden kalan son kare bu idi.
-Ýki buçuk yaþýndaki yeðenim annesinin kucaðýnda,kapý önünde gülerek beni uðurluyordu.Yanacýklarý elma gibi kýrmýzý kýrmýzýydý.Bir ay sonra bu ufacýk bedeni topraðýn altýna sakladýk.
-Çok samimi deðildik,ama Cengiz’le liseyi ayný yýl bitirmiþtik.Pansiyonun kapýsýndan elinde siyah valiziyle gidiyordu.Bir sene sonra KTÜ’ni kazandýðýný ve denizde boðularak öldüðünü duydum.
-Niyazi bey,dersaneden öðretmen arkadaþýmdý.Son zamanlarda bitkin görünüyordu.Yaþý biraz fazlaydý.”Hocam nasýlsýn,rahatsýz gibi duruyorsunuz?” dedim.”Fazla bir þeyim yok,ama bazen baþým dönüyor.Herhalde dersler aðýr geliyor artýk.”dedi.”Býrak da dinlen be hocam.Maddi yönden sýkýntýn yoksa otur evde keyfine bak.Bu dünyaya bir defa geliniyor” dedim.”Haklýsýn.Maddi hiçbir sýkýntým yok.Çocuklarý yetiþtirdim,emekli maaþým var.Biraz da birikmiþ bir köþede duruyor.”dedi.Zil çaldý,çantasýný eline aldý,beyaz önlüðünün yakasýný diðer eliyle düzeltti,kapýya yöneldi derse gitmek için.Sonradan duydum ki dersaneyi býrakmasýna býrakmýþ ama özel bir okulla da anlaþmýþ.Ve göreve baþladýktan birbuçuk ay sonra da Trakya Üniversitesi’nin hastanesinde kan kanserinden ölmüþ.
-Haydarpaþa Numune hastanesinin bir odasý.Orada hasta yataðýnda yatan anacýðým,o zaman dört yaþýnda olan oðlumu ve dokuz yaþýndaki kýzýmý uzun uzun koklayýp öptü.”Gene getir bana onlarý!” diye seslendi arkamýzdan.Üç gün sonra anamý da sakladýk.
-Düzce Devlet hastanesinin bir odasýnda babamý gördüðümde ne yapacaðýmý þaþýrdým.Gözleri kapalýydý.Gürültülü bir hýrýltý çýkýyordu aðzýndan.Yanýna oturdum,elini tuttum.Soðuktu.Tepki vermiyordu.Upuzun yatmasýný ve ýztýraplý nefes alýþýný sürdürüyordu.Dakikalar geçti ayný.Kulaðýna doðru yaklaþtým ve “Baba ben geldim,duyuyor musun?” dedim.Sanki göz kapaklarý biraz aralandý gibi geldi bana.Ertesi gün ölmüþtü.
-Delikanlýlýk dönemlerimde gönül iliþkimiz vardý onunla.Sonra ayrýldýk.Uzun hikaye,çeþitli nedenlerden dolayý diyelim…Banliyö treninde kapý kenarýnda duruyorum.Oturacak yer var,fakat ayakta gitmeyi tercih ettim.Vagonun en sonunda onu gördüm.Yanýnda bir adam vardý.Eþi olmalýydý.O da beni gördü.Bakýþlarýmýz kesiþti.Gülümsedi.Ben ise nasýl bir tepki vermem gerektiðini bilemiyordum.Bir ara yerinden kalkacakmýþ gibi yaptý,bir saðýna bir soluna bakýp vaz geçti.Oturduðu koltuðun kenarýna sýkýca sarýldý.Bir defa daha baktý,mahcup bir þekilde baþýný önüne eðdi.Gene gülümsüyor gibi geldi bana…Sekiz sene sonra öldüðü haberini aldým.Bir zamanlar sevdiðm bu kýzýn son karesi de iþte o gülümsemesiydi…
-Bayram ziyaretinden ayrýlýrken kayýnpederin elini öptüm.Yüzüme baktý “Hakkýný helal et,bir daha görüþemeyiz.” Dedi.Yüzü çok ciddiydi ve gözleri buðuluydu.”Olur mu öyle þey,Allah korusun.” Dedim.”Olur,olur.”dedi.Yerinden zorlanarak kalktý.Evin kapýsýnýn yanýna kadar geldi,bir eli belindeydi ve hem öne doðru eðik hem de yamuk duruyordu.Sessizce bize baktý,baktý…Söyledikleri beni etkilemiþti,ama ciddiye almak istemedim.”Daha önceleri de benzeri türden þeyler söylemiþti”dedim kendi kendime.Konuþmadan da kimseye bahsetmedim.Onsekiz gün sonra kayýnpederi bir kalp krizi aldý aramýzdan.
Daha var tabii ki.Bu liste uzar gider…Okuyucunun sýkýlmasýndan korktuðum için burada kesmeliyim.
Düþünüyorum da ne kadar çok tanýdýðým insaný kaybetmiþim,ne kadar çok insana ait son kareleri saklýyorum
Tabii benimle/bizimle de ilgili son kareler bir çok insanýn belleklerininin bir köþesinde belli bir süre saklý kalacak.Kareleri tekrar tekrar izleyenler olacaðý gibi,hiç hatýrlamayanlar da olacak.
*
Sonsuz evrenin sonlarýndan bazýlarýný anlatmaya ve ayný zamanda anlamaya çalýþtým iþte!