Erguvanî akþam saatlerinde,
Nefes nefese, týrmanýrdýk dik yokuþlarý.
Ýstanbul, baþtan baþa aþk kokardý…
Mevsim bahardý aylardan nisan,
Ýnsan, böyle havalarda baþka seviyor hayatý…
Ellerinde, zambaklar açardý bembeyaz.
Zaman sanki avuçlarýnda erirdi,
Yüreðimin gözlerinde kaybolmasý misali.
Sen de bilirdin yüreðimde sana dair ummanlar coþtuðunu.
Anlamazdan gelirdin.


Ayn, þýn, ve kaf kadar uyumluyduk.
Mutluyduk, nefes nefese çýkarken yokuþlarý.
Ýçimde boy veren nihaldin,
Gülümserdin, erguvanlar da dallarda gülümserdi.
Ay doðardý üstüne aðaçlarýn.
Saçlarýn geceden daha siyahtý.
Ahtý yüreðimde bakýþlarýn.
Bilemezdim kimi severdin.


Avuçlarýný yumduðunda,
Yüreðimi tutardýn.
Bulutlarýn baþý dönerdi,
Uçuþurken rüzgârda saçlarýn.
Ýstanbul aðlardý, ardýndan ben aðlardým.
Bir rüveyda öpüþtü kaçýþlarýn.
Ýçim kan aðlardý…
Sen, her defasýnda bir mazerete sýðýnýrdýn.
Ya akþamdý, eve erken dönmeliydin.
Ya zamanýn dardý.
Oysa boynumda olsaydý kollarýn,
Yollarýn ne hükmü kalýrdý.
Rengi daha beyaza çalardý zambaklarýn.


O yüzden, müptelasýyým geniþ zamanlarýn.
Miþli geçmiþ zamanlardan el sallasa da hayalýn.
Geniþ zamana borcusun sen tüm zamanlarýn.
Ýçinden sen geçen zamanlarýn her anýndayým.
Yüreðim erirken sýcaklýðýnda avuçlarýnýn,
Saçlarýnýn rengine tutunan geceye mihmandarým.
Vataný, yaralý baðrým bir süveydanýn…
Doru atlar koþar yüreðimde geniþ zamanlara.
Toynaklarýnda umutlarým tozar.
Hep yeni havadisler yazar gazeteler.
Ýstanbul sana benzer gittikçe.
Çayýmda dem olur erguvan akþamlarda dualarým.
Biraz, Ýstanbul aðlar þarkýlarda;
Biraz ben aðlarým.


Gönlüme çýð düþer gözlerinden.
Bir yelkenli yol alýr hayaller iklimine.
Yeminden korkarým,
Korkmasam,
Derdim sen seviyorum imanýma dinime…
Oy benim acýnacak hâllarým!
Bir erguvan mevsiminde,
Ýstanbul’da olamadýk seninle.
Çayýmýzý birlikte yudumlayamadýk,
Geniþ zamanlarýn koynunda
En çok da ona yanarým.
Þimdi,
Dilimde melodisi güftesi yarým kalmýþ þarkýlarýn.
Hayaller ikliminde sesini ve ellerini ararým.
26.02.2010 Ý.K