“Zina” sözcüðü Türkçe deðildir. Ama etik olmayan bir sözcük olduðu hemen anlaþýlýr bir sözcüktür.

Çekirdek ailenin korunmasý ve toplum ahlakýnýn saygýnlýðý açýsýndan “cahiliye” dönemindeki uygulamalardan biri de Þamanizm de kendini göstermiþtir.

Bir zina olayýný halk; ancak yargýlama ve infaz sonunda öðrenirmiþ. Nasýl mý?

Sokaklarda, veya etrafa saçýlmýþ “insan eti/kemikleri ” daðýlmýþ ise “hýmm, biri zina etti ve infaz edilmiþ, demek ki!” diye düþünülürmüþ.

Bu infaz ise taþ veya kýlýçla deðil, çok daha vahþi biçimde olurmuþ.

“Zina eden çiftin bacaklarý ayrý ayrý genç kavak aðaçlarýna baðlaný, kavak aðaçlarýnýn tepesi yere gelecek derecede ip gerilir, ayný anda her iki kavak aðacýnýn ipi kesilince insan vücudu ortadan ikiye ayrýlýr ve havaya saçýlýrmýþ.”

Þimdi 21. yüzyýldayýz.

Bu vahþice yargýlama ve infaz o dönemlerde Avrupada’da daha farklý bir eðlence gibi “yakýlmalar/giyotinler/aslana yedirmeler, Afrika’nýn bazý ülkelerinde, özellikle Mýsýr’da kadýnlarýn zina edeceði kaygýlarý ile zevk aldýklarý cinsel organlarýnýn sünnet edilmesi, döl yollarýnýn ameliyatla hala günümüzde bile çýkartýlýp kadýnlýklarýnýn yok edilmesi vb” þeklinde uygulamalarý, insanýn doðasýndaki bir acýmasýz, anti/medeni yönünün o dönemde, vahþice açýða çýkmasý olarak düþünürsek; Muhammed Ýkbal'in çaðýmýza ýþýk saçarak aydýnlatan sözlerini dikkate almak yerinde olacaktýr.

“Zaman size uymuyorsa siz zamana uyun.”

Eðer o zamanki insanlarý tutsak edemiyecek, barýndýramayacak þartlar, imkansýzlýklarý, olanaksýzlýklarý da düþünürsek, o günün infazlarýný, o günün þartlarý olarak düþünmekte yarar vardýr.

Eðer cahiliye döneminin uygulamalarýný bugüne giydirmeye çalýþýrsak; sonuç anormal derecede pirimitif bir þekilde kültürde, sanatta, bilimde, biliþim teknolojisinde oldukça ileri, kozmik bilinçteki, çaðdaþ dünyaya ayak uyduran insaný hayrete düþürecektir.

Geliþen insan beynine dar ve cahiliye devri uygulamalarý;

küçük bir ceketi büyük bir bedene giydirmeye benzer.

Kanýmca, þayet eþlerden biri bu zevk peþinden gitmiþ ise, þiddete kaçmadan, adaletin terazisinde tartýlýp, yanlýþý seçenin de kendi yolunda gitmesi gerektiðidir…

Tabi H.Üzmezler gibi 70 yaþlarýndaki insanlarýn, küçük kýz çocuklarýný taciz ederek, onlarýn zevklerine hizmet edecek bir yargý sistemi ve düþünce sistemi olmamak kaydý ile kabul edilebilir bu adaletin yargýsý…

Zina eylemini gerçekleþtiren kiþi “medeni hukukun” vereceði kararý ister istemez kabul edecektir.

“Caný kaymak çeken mandayý yanýnda taþýrmýþ.”

Zina sözcüðü çok kaba ve itici bir sözcüktür.

Ýki insan birbirini sevmiþ ise, bu sevgiye saygý duyulmalý ve eðer iki kiþi hala sevgilerini yüreklerinde taþýyorlarsa öldürülmekle cezalandýrýlmasý, insanlýðýn utancýdýr.

Þayet, kadýn ve erkek tinsel ve tensel anlaþamýyorlarsa, toplum ve aileler dýþlar diye bir arada zorunlu bir yaþamý paylaþýyorlarsa, aþkta bu eþlerden birinin yürek kapýsýný týklamýþsa, iki medeni insan gibi yollarý ayýrmak gerekir.

Aþk, özgürlük ister….

Özgür olamazsa, zaten ölür…

Basýnda ve görsel medyada duymuþuz ve okumuþuzdur;

“Kadýn kocasýný uykuda kesti/Adam karýsýný on parçaya ayýrýp, fýrýna attý, çöpe attý, sevgilisi ile kaçtý/Cinnet geçiren karý/koca çocuklarýný öldürüp, nehire attý/Adam ahýrdaki eþekle…/veya…veya…veya…

O kadar çoðaltabiliriz ki örnekleri…

En güzel ve en çaðdaþý, aile terapistlerine danýþarak adaletin terazisine saygý duymak…

Aþk, iki kiþiliktir.

Sevgi ve ýþýkla

Emine Piþiren/Akçay

17.Þubat.2010