Sen, aþkýn kristal verandasýnda billûr bakýþlarýnla kurulurken. Ben , yelyepelek yýlkýlarýn yelesinde, aný geleceðe tebdil eden zamanýn kuytularýnda seni düþünürüm. Kâh rüzgârýn söylediði visal þarkýsýný, kâh ayrýlýðýn hicran bestesini dinlerim.

Meveradan beklediðim gül soluklu süvarinin gelmesi geçiktikçe, zamaný kum saatinin sinesinde elerim.

Ben böyle canhýraþ uðraþýrken, elif duruþunla, gül misal tebessümünle sen çýka gelirsin muhayyel peri…

Peþin sýra dizili hüthütler güvercinler… Ben, birden telaþlanýrým. Seni, kuþlardan kýskanýrým…
Zaman bir güvercin gerdanlýðý senin boynunda, ay gümüþ bir sini koynunda. Dem aþk demi.
Maþuk bahtiyar, âþýk gam yükü kervanýnýn ilk ve son yolcusu… katar katar gam yüreðinde…

Minarelerin kandilleri muþtu olurken yüreklere, mavera kokusu getirir esen yeller.

Bu demde, bir muhayyel iklime yolculuðum baþlar benim. Senin muhayyel gülþenine vasýl olmaktan maada bir niyet arama bu yolculukta…


Ve bekle elif duruþunla beni. Bir gün vavýn teslimiyetinde eþiðinde bulursan þaþýrma.
Ýftar zamaný, kurumuþ dudaklarýn suyu beklediði gibi bekle. Bir katrenin özünde geleceðim sana .
Visalin ne olduðunu anlatacaðým bire bir…


Kesretin zorlu yokuþlarý geride kalacak. Vahdetin hoþ ikliminde neþvü nema bulabilmek için birlikte el açacaðýz kutsal saatlerde…


Yine zamaný düreceksin avuçlarýnda. Bembeyaz zambaklar açacak vadinde. Benim muhayyel ülkemin muhayyel perisi… bekle bekle…
Ankara,14.02.2010 Ý.K