1
Gücü zayýf olana yeten bir öfke,
Yüreðine korkuyu tetikleyen bakýþlarla,
Kulaklarýna yakasý açýlmadýk küfrü tükürürdü.
Ata yadigarý acýlara merhem düþler,
Yüreklerde, daha bebeyken söndürülürdü.

O yýllar, hayatýnýn hala aðlayan yýllarý,
Çocukluk düþlerinin mezarlýðýydý.

2
Kerpiç duvarlý odalarda,
Gaz yaðý kokan solumalar,
Karanlýða öksürürdü.
Yorganý altýnda çocuk,
Korkusunu ürperirdi.

Geceleri gül sarýsý,
Düþleri diken acýmasýydý.

3
Rüzgar kaçaðý esintiyle,
Tozunu havalandýran yol,
Tekerlek seslerini yankýlardý.
Arabalarda kara feraceli kadýnlar,
Geleneðin aðýrlýðýyla,
Görünmez olmaya çalýþýrdý.

4
Dillerinde türküleri,
Ürkek mýrýldanmalarla,
Yaz yorgunluðunu gezinirdi.
Hastalýklý bir bezginlik,
Kýrýþ kýrýþ yüzlerinde,
Hayatlarýný anlatýrdý:
“Kendileri haricinde,
herþey için zararsýzdýr,” derdi.

5
Sevdanýn yamaçlarýnda,
Tutkuyla yanmalarý,
Saman yanmasýný hatýrlatýrdý.
Kýzlarýn gaz yaðý kokan saçlarý,
Kýnalý parmaklarýna dolanarak,
Ferhat yüreklileri çaðýrýrdý:
“Oðlan bu yana bu yana,
beni istet anan ile bubana”

6
Meþe yeþili kokan Eþmeler,
Akþam serinliðine tutkulu,
Yamaçlarýn eteklerini öperdi.
Testilerini su dolduran kýzlar,
Kaþ altý bakýþlarýyla oðlanlara,
Aþka davet mesajlarý geçerlerdi:
“Oy Eþmeler, Eþmeler,
kýz nedir o göz süzmeler”

7
Pulluðun demirine,
Kenetlenen parmaklarý,
Çelik parçasý gibi görünürdü.
Yoksulluðun rengi alaca bile,
Gövdelerinin üzerinde,
Rengini sanki yumruk yapýp haykýrýrdý:
“Gün sýcak...
Korda çelik kývamýnda sýcak.
Sür sabrýný o kývamla Memed,
Yoksa sabrýn seni boðacak.