alnýmdan terler boþalýyor, gözlerimden hâyâller...
eðer hâlâ, boðazýna kadar doluyken susabiliyorsan;
ya çok susturuldun haksýz yere, yada anlatacaklarýnýn büyüklüðünden, anlayan olmayacaðýndan susuyorsundur. ama, ikisini de yaþayýp hâlâ susuyorsan, sen artýk dünyaya bir cam arkasýndan
bakan, herþeyi gören, bilen, duyan fakat kendi sesinin
dýþarýdan iþitilmediði, saðýr dilsizsindir.
sen o, cam arkasýndan öylece yaþarken, kendi hayatýna bile uzakta... elini uzatsan cam, adýmýný atsan cam. hiçbirþey yapamazsýn. bu kez sesin, sana da kesilir. sonra boðazýna kadar gelse de kelimeler; susmak, konuþmaktan daha zorken susarsýn. için acýyla dolar. en büyük isteklerinden bile vazgeçmeyi istersin. bütün bunlardan, alnýndan terler boþalýr gözlerinden hâyâller ve ellerin de tutamaz kendi elini.
sana kolaydýr susmak, çekerken elemi...
herþey sana kör olur, herþey sana saðýr.
suskunluðunun aðýrlýðý kaderinden aðýr.........................