O ÞEY

Þimdi anlýyorum.
Ölüme az bir zamaným kalmýþ gibi.
Sanki hiç çok olmuþmuþ gibi.
Bir hastalýk hali..
Bir sakatlýk.
Bir acizlik.
Anlýyorum.
Devranýnda; devir deðilim.

Sana ulaþmaya emeðim, sarfým boþ.
Resmin itirazýyým kaleme.
Ne mutlu bana.
Gözlerimi kapasam,
Salsam kendimi.
SEN..
Deyiversem.
Sende olduðumun müjdesi,
Bende olacak.

Bihaberlikten sýyrýlýp.
Ki sendeydim bihaberlikte ve unutuþlarda,
"Ýns" ile baþlayan adýmda,
Adým gereði,
Adým,adým.

Gerisi,
Bir akþam evde,
Soðuk kýþ gününü düþlemek,
Sýcak mutfakta.
Örgü saçlý bir dilberle olmak,
Avutucu bir hoþluðunla.

Dýþarda,
1800 lerden 2000 lere hayaletler uçuþurken,
Bir varýp, bir yok iken.
Siyah beyaz, sarý saman kaðýda,
Resimli, kahramanlar gibi.

O esnada...derken..az sonra..

Ahmet Tunç CAKAR
"Sadelikler Üstüne" ÞÝÝR KÝTABI
14-kASIM -2009
CUMARTESÝ