Sorular ayný olunca cevaplar da ayný oluyor. Neden bana farklý sorular sormuyorsun? Neden bir fark yaratýp benden farklý cevaplar beklemiyorsun.
Bilirim seni hep ayný ifadeler mutlu eder. Harikasýn, senden iyisi yok, sen dünyaya bir renk bir desen katýyorsun gibi...Oysa sana ben bir sapa benziyorsun, gülü ortada olmayan demek istiyorum. Yok illa sen bana gülüm deyin istiyorsun.
Bir gül bahçesi solduktan sonra yaðmuru beklemez olur. Bulutlara sevgilim demez bir daha. Ama sen o solgun yüzünle, gözlerini bulutlara döndürüp, hala yüreðine su serpecek bir bulut arýyorsun. Artýk anla bir damla bile düþmez yüreðinin o çorak duygularýna. Yüreðini kabartacak yaðmurlar baþka lalezarlara göç etti. Sen hala umutlusun.
Nerde kaldý o çakal yaðmurlarý? Nerde kaldý sana gülüm diyen o yalancý baharlar. Çoktan unutuldun ve býrakýldýn. Öptüðün dudaklar sana gülüm demiyor artýk. Öpüldüðün zamanlar kýþa döndü. Bunca çýraðý düþmesine raðman yüreðine sen hala oynaþtasýn. Hala çocuk çaðlarýnýn masalýndasýn.
Yok beyaz atlý prens. Yok peri kýzlarýnýn göle vuran güzelliði. Yok artýk sana masal okuyacak kimse. Büyüdün seni aþaðýlayan, seni küçük düþüren insanlara inat. Ama bir þeyi anlamýyorsun. Ortada bu kadar mezar varken, hala kendini özel sayýyorsun. Bu ölümlü dünyada yaþarken kendini kandýrýyorsun. Sen de herkes gibi ölümü tadacaksýn.
Neden bana cevabý belli sorular soruyorsun. Aklýna bu kadar söz kalabalýðýnýn içinden birey olmuþ, kendini bulmuþ bir cümle sormuyorsun. Sen de herkes gibi ayný sorular içinde kendine yer edinmeye çalýþýyorsun. Ayna ayna var mý benden güzeli gibi...Oysa güzellik þahit aramaz. Neden bütün aynalarý kýrmýyorsun. Dudaklarýný uzatmýþ, gözlerini yummuþ, bir öpücük bekliyorsun. Birinin seni derin uykundan uyandýrmasýný düþlüyorsun. Hayal kurmasý güzeldir, eðer bir cehennemde cennet hayaliyle yaþýyorsan. Eðer aðlayamýyorsan, mutluluk gözyaþlarý dökemiyorsan, gözlerine inanmalýsýn, gördüklerine inanmalýsýn. Çünkü sana mutlu bir gün gösterecek takvimler, acýnýn rüzgarlarýyla oraya buraya savrulmuþtur. O zaman beyaz atlý prensi býrakýp, kendine ve yaþamýna yön verecek rüzgarlara karþý yelkenli yapmalýsýn. Baþka limanlara doðru yol olmalýsýn. Bakýþlarýný yeni ufuklara doðru kaydýrmalýsýn.
Neden bana iddealý sorular sormuyorsun? Bu kadar mý cümle kýtlýðý yaþýyorsun? Sen ne için yaþýyorsun? Birisi sana sokak ortasýnda aptal diye baðýrsa yerin dibine batýyorsun. Neden insanlarýn yaptýklarý yanlýþlardan dolayý hep kendini suçluyorsun?