KÜSTÜRMEMELÝ Biten günün ardýndan bana eþlik eden güneþi uðurluyorum.Sabah, ilk ýþýklarýyla bir çocuk kadar masumdu .Oysa þimdi yerini yýldýzlara býrakmak istememenin hýrçýnlýðý var.Sonbaharýn isteði üzerine gecelerden daha az kalmanýn burukluðunu taþýyor.Ben ayýþýðýna merhaba derken güneþ sitemli bakýþlarla ardýna bile bakmadan gidiyor. Meydan ay ýþýðý ve yýldýzlarýn rekabetine kalmýþtý.Farklý ýþýklara sahip olmanýn cilvesiyle geceme boncuk takmýþlardý adeta.Uzun uzun gökyüzünü seyrettim .Kendime orada yýldýzlarla birlikte bir hayat kurdum.Gidersem hiç dönmeyeceðim;gitmezsem de tamamen düþten ibaret olan bir hayattý. Kendimle bunun savaþýný verirken bir anda her tarafý dünkü sitemli bakýþlarýn parlaklýðý sarmýþtý.Güneþ geçen sabahki gibi samimi ve sýcaktý. Ne getireceði belli olmayan yeni bir gün daha.Gecelerdeki hayellerimin gerçekleriyle buluþmanýn fýrsatlarý çýkýyor bir bir önüme.Ve dakikalar ilerliyor... Yine keskin ve ciddi bir rengin belirtisi SÝYAHLIK . Uzunca gidilen yolun ardýndan girilen o çýkmaz sokak bütün gerçekleri gecelere uçuruyor .seyrine dalmakla yetiniyorum . Ondan sonra anladým ki ; Ne giden parlaklýðý küstürmeli ne de gelen siyahýn boncuklarýný ..