Mavera-un nehirde yapýlan Talas savaþýnda ’Abbasi iktidar Ýslam’ý anlayýþý ile tanýþan Türkler, nedendir bilinmez o günden bugüne sahip olduðu Ýslam’ý rafine etme ihtiyacý duymadý. Oysa Türkiye, Abbasi Siyasal Ýslam’ý ile beslenerek bugünlere gelebilmiþ yegane devlet geleneðine sahip bir ülke ve bu konuda muazzam entelektüel potansiyeli ile mükemmel bilgi arþivi de var.

’’Abbasi Siyasal Ýslam etiði’’ ile beslenen Selçuklu ve Osmanlý hanedanlarýnýn birikimlerinden, elde ettikleri tecrübelerinden, kendine has otantik kimlik çýkarmayý bilen AKP iktidarlý Türkiye Cumhuriyeti, en son açýlým politikalarý ile devinimini sürdürme kararlýlýðýný bir kez daha göstermiþ oluyor.

Geçmiþte kalan iki kutuplu dünyanýn güvenlik þeridi olan CENTO, Ýran’ýn kendine has ’’ Siyasal Ýslam’ý’’ ile üçgeni bozan temel etken olunca, Türkiye gözlerini dahi ovuþturamadan tek kutuplu dünya da yerini almak zorunda kalmýþtý. Aradan geçen zaman, Saddam’ýn ve Bin Laden’in beceriksizliði, ABD ye üçüncü Planý olan Neo-Osmancýlýðý yürürlüðe koymasýný gerektirdi.

Türkiye’nin dýþýnda kalan, köklü devlet geleneðine sahip, Mýsýr ve Rusya da var dý. Pek ala bunlarý nereye koymalýydýk? Rusya dini kimliðinden ötürü örtüþmüyor, Mýsýr ise Coðrafi menfilik ve kendine has olumsuzluklardan ötürü uygun düþmüyor olmalýydý.

Türkiye’nin geçmiþte üstlendiði tarihi rolü yeniden ve tam anlamýyla oynayabilmesi için kendine çekidüzen vermesi de lazým dahasý kaçýnýlmaz da olmuþtu.
Böylece Obama’nýn Ankara ziyaretinde bir çýrpýda saçýverdiði incileri ve mavi boncuklarý adeta pýrlanta kabul edildi.

Ýþin iç yüzünü görmeyen-göremeyen Osmanlý Ýslamcýlarý’nýn körlük ve de siyasi eblehliðine sözümüz yok ve olamazdý da. Düþündüren olan asýl sorun ise ana-akým Ýslamcý entelektüellerin olayýn siyasi boyutunu ve arka planýný görememe Sendromu!

Obama renk kartýndan ötürü ABD için önemli bir etken aracý. Amerika Ortadoðu’da stratejik sonuçlarý dikte edebileceði ekonomik ve siyasal günü yitirdiðini bilmiyor deðil.
Buna raðmen ABD için bu kritik bölge hayati çýkarlar taþýyor ve her ne pahasýna olsa da etkinliðini yitirmek istemiyor. Ötesi de var, elde ettiði imtiyazlarýný da korumak ve daha bir geliþtirmek.
Ne var ki, bölge cadý kazanýna dönmüþ bir vaziyette ve eski stratejilerle bölge haklýný ve iktidarlarýný elde etmek imkan dýþý. Geride sadece yumuþak güç kullanarak bölgeyi elde tutmak kalýyor. Bunun için de ana-akým’ýn etkisi ile evrilen güç dengelerine nispi saygý göstermek, diðerlerinin meþru çýkarlarýyla uyumlu gibi görünen bir yöntem sergilemek.

Þu halde; Türkiye’nin 86 yýldýr dünyadan kopup, geri planda kaldýðýný düþünenler büyük yanýlgý içerisindedirler. Öyle ki o günler sona ermedi ve deðiþmedi de!
Ýngiltere öncülüðünde hazýrlanan ve Batý’nýn arzu ettiði ’’büyük plan’’.
Lozan’da Türkiye’ye zafer kazanmýþ gibi lanse ettirilerek, yazdýrýlýp Ýsmet ve Rýza Nur’a imzalattýrýldý!

Ayný Türkiye Bu kez de ABD adýna bölgesel role soyunmuþ. Türk dýþ diplomasisi Afganistan’dan Pakistan’a, Kahire’den Kudüs’e büyük bir heyecan ve geleceðe dair cesaretli söylemlerle þaha kalkmýþ küheylandan farksýz. Ýran’ýn etrafýný kuþatan bölgelere aþina olanlar, Türkiye’nin neden çeþitli taraflarca söylenen ’’ýlýmlý Ýslam’’ Paradigmasýna celallendiðini rahatlýkla anlayabilir.

Çandar’ýn; ‘’Türkiye’nin ‘eksen kaymasý’ diye görülenin, uluslararasý sistemde eksen’lerin yerinden oynamasýnýn yol açtýðý bir ‘yanýlsama’, bir ‘göz aldanmasý’ olmasý ihtimali çok güçlü’’ tespitini de yabana atmak mümkün deðil.

Obama’nýn Ankara’da millet meclisinde saçtýðý incileri ve el altýndan mavi boncuklarýný daðýttýðý gün, GÜMÜÞ HÝLAL Ýmparatorluðu gözümde adeta ayýn Ondört’ü gibi parlamýþtý.

Türkiye’nin üstlendiði rol ve geleceðe dair beklentisi, elbette yersiz olmayabilir.
Buna raðmen, Türkiye Siyasal, Ekonomik, Sosyal sair sahalarda uzun süreli kapýþmaktan kendini alamayacaðý rakibinin kim olduðunu, yeterli tanýyýp sonucun ne gibi bir infiale yol açacaðýný bilmiyor olmasý düþünülemez.

Safevi þia imparatorluðu hülyalarýndan ötürü kafasýný kumdan çýkartamayan Ýran halký, þia’cýlýðý kullanan Þahlarýn ne denli Ýslamcý olduðunu yüzyýllar sonra, 1979’da ancak anlayabilmiþti!