Ne kimseye boyun eðdim
Ne Allaha yüzümü döndüm
günahtan parçalandý ömrüm
günahtan kanadý gözlerim.

Ne kimseye ömür verdim
ne ömür aldým kimseden
sevdim dolu dizgin sadece
çimenlere uzanýp seyrederken gökyüzünü
yüzünü gördüm maviliklerde.
Ne kimseye bir ah ettim
ne küfürler savurdum peþinden
usulca ve inatla sevdim insanlarý
daha fazla bazýlarýný
utanýp insanlýðýmdan
aþýk oldum.

Ne kendime suskun sözler býraktým seslerde
ne sustum sesler karþýsýnda
dimdik sevdalar gördüm
aklýma inat kadýnlar gördüm
gördüðümü sandýklarýmýn içinde bir sen
usulca sokulup utançla öptün.

Þarkýlar biriktirmeye baþladým
parmaklarýmýn arasýnda
gözlerinin karasýnda
kendime masallar anlattým.

Bir tek sen anlamadýn söylediklerimi
bir tek sen boþ diyerek bütün bunlar
bi tek sen susturdun kelimeleri.

Önce parmaklarýn dokundu dudaklarýma
yanan ellerinin arasýndan
dudaklaýn parladý ay gibi
kapkaranlýk gözlerimden
dudaklarýn dudaklarýma aktý.

Ne bir þarký ezberleyebildim
ne bir þiir
senin içinde olmadýðýn hergün bir zifr
senin içinde olmadýðýn har an bir zehir.
Ama sen bunlarý da anlamayacak
bunlarý da yok sayacaksýn.