Gönlüm yine kararsýz, sevinmeli mi, üzülmeli mi?
Garip bir karmaþa benimkisi aslýnda, hayatýmdaki her þey bakýyorum ki yolunda.
Herþey yolunda evet, bizlere sunulmuþ bir sürü nimet.
Elimin altýnda hayatýmý kolaylaþtýran herþey. O halde ey kalbim hüznüne sebep ney?
Niye bilmem hep sonbaharý sevdim, dökülen yapraklarda buldum kendimi.
Bir tarafým olabildiðine mutlu dedim, diðer tarafým çözemediðim kadar gizemli.
Beklide son bahar aþkýmda bundan, o da benim gibi çözülmesi biraz zor.
Bazen yalnýzlýktan, karamsarlýktan bahsediyor, bazen de bakýyorum ki en güzel müjdeleri veriyor.
Anlayacaðýn þu ki dost; ben bu iþi yoramadým sen neye yorarsan yor.
Aslýnda tüm hüzünlerin sebebi belli, hiçbir þey tutmuyor candan bir dostun yerini.
Hiçbir mutluluk haz vermiyor insana, yanýnda paylaþacak bir dost olmayýnca.
Can dostum, neþe kaynaðým. Keþke hep yanýmda olsaydýn…