Kapandý gözlerim.

Mana aleminin kapýsý aralandý. Nereye bugün yolcuðum, hangi labirentin ortasýndan Tanrý’yla konuþacaðým, hangi rüyanýn ucundan tutup uyanacaðým.. Sabýrsýzlanýyorum. Mantýksýz, bedensiz acýsýz bir yolculuða baþlýyorum.
Mavi hakim ya deniz ortasý ya yüksekte, belki de bulutlara temel atmýþ. Pencere kenarýnda oturuyorum. Neler geçiyor ki aklýmdan. Evliyim, yasak etmiþim kendime illegal aþklarý. Düþüncesi bile korkunç, olmaz, günah…Belli ki ayný evin içindeyiz, ,iki erkek bir kadýn. Basma olsun isterdim elbisem konuya uysun ama üzerimdeki; bulutlardaki kadýna uygun beyaz, omuzlarýmý açýkta býrakan bir elbise. Oturduðum divan evimdeki gibi; tahtadan çakma geniþ ve rahat. Bir hýþým kalkýp koþturuyorum herhangi bir odaya.. Gitmiþ.
Deli gibi odadan odaya giriyorum. Yok.Yaðmur baþlamýþ kararmýþ ortalýk. Þimþek çakýyor dýþarýda. Yetiþebilir miyim? Neden saklandýn diyorum niye bana bir þey demedin? Sýzlýyor kalbim, anlýyorum ki beden var. Acý var. Mana da olsa alemin adý benzer duygular yaþýyorum.
Bir kaðýt; ýslanmýþ saklanmýþ ahþap arasýna. Bana yazýlmýþ. Ýlk kez benim için yazýlmýþ. Avunuyorum. Saklýyorum cebime. Buradaymýþ iþte. Islanmýþtýr þimdi o giderken. Bir kez görseydim. Kýsa cümlelerim gibi kesik kesik her þey. Bütünün parçalarý. Kaybolmuþ sanýrým yarýsý. Gönül uykuda kaybettiðini nasýl bulur ki geri. Açýldý gözlerim.
Suçluyum sanki düþünceme söz geçirememiþim.Yanýmda uzanan insan her þeyden habersiz. Ben gökyüzünden düþmüþüm, üstüm baþým hasret. Cebime kaydý elim. Bana yazýlan tek þiir kalmýþ gökyüzünde.