Ben bu satýrlarý yazarken sen çok uzaklarda öleceksin!
Adýmý ölüm koy, her öldüðünde beni hatýrla...



Dilek dilendiði kadar vardý
Ve ölüm
Yaþandýðý kadar…


Tanrý ölümü düþürdüðünden hayata
Kan duman yaþanan
Bu O’nun beceriksizliði (!) deðil
Dilek dilenmeye eðilmediðinden
Ölüm duman direnen
Yazgý (!) bu deðil

Vakit ölüm üstü þimdi
Ki ben ilk kez yaþamýyorum bu seferi
Dölyolundayken baþlamýþtý ölüme kalým yarýþým
Ve zafer bayraðýmý sallayarak düþtüðümde ana rahminden
Vaftiz edildim ölümle

Binbir ölüm heceleyerek söktüm okumayý
Ve yalnýzca ölüm yazmayý öðrendim
Yaþamayý deðil belki
Ölmeyi kendim seçtim

En çok Azrail’i kýskandým
Ayný zamanda her yerde nasýl olabiliyordu
Bir görüþ vaktinde elbet soracaktým bunu
Ama ölmek en çok anneme yakýþýrdý
Azrail’i reddeder
En þýk ölümleri giyer çýkarýrdý
En son babam terk ettiðinde öyle bir öldü ki
Bir daha ölecek hali kalmadý

Oyunlarýný bir tekmeyle yarýna atmýþ
Çek defterine yazýlmýþ baba sevgisiyle büyüyen
Eli yüzü ölüm kokan bir çocuktum
Hayata sýký tutun demiþti annem
Acýsýn avuçlarýn, kanasýn
Býrakýrsan
Ölüme düþersin
Çalakalem düþler doðururken þiir þiir
Toprak kanar diz(e)lerin
Durduramazsýn

Esrik no(k)talarýn kendini astýðý bir þarkýda
Dilime yapýþan nakarat þimdi ölüm …
En þuh yalanlarý takarken saçlarýma
Sýrtýmý dayadýðým masallar taþýmýyor beni
Ne kadar baðlýysam yaþadýðýma
O kadar söküldüm
Hayat tutuyor olur olmadýk
Kanla karýþýk ölümler kusuyorum
Aþýrý gerçek kaybeden tüm dileklerimi
Ýçimde saklý mezarlýða gömüyorum
Kendi mezarýma...


Öldüðüm dileðimi sorsaydýn;
' Baba ' derdim ...
' Öldüðümde beni içine göm! '



Dilek Akýn

Albania '2007