Korkuyorum, bir sýrrý ifþa edecekmiþçesine. Elim gitmiyor kaðýda, kalem lal kesilsin istiyorum, gitsin istiyorum bu hal benden. Üzerime üzerime geliyor her þey; çöküyorum, çöküyorum...

Sakin bir akþam olacaktý, uyuyacaktým erkenden, güzel rüyalar görecektim belki. Zamanýn plana hükmetmesi hep bana olan bir þey mi bilmiyorum ama zaman kendisini bile imha edecek noktaya doðru sürüklüyor beni son hýzla. Belki ýþýk hýzýna ulaþtýracak beni. -ellerim, ellerimi hissetmiyorum- Bu kez belki bu büyük ayrýlýk sona erecek, bekliyorum hýzlandýkça daha dik bir duruþla. Arýnýyorum dünyevi korkulardan.

Cinnet moderni dinlemesem, Barýþ Abi bilmem neden açtým seni? Hanzala'ya neden her gece göz yaþý bu kadar, baþka derdim mi yok Allah'ým? Soru sormayacaktým ama, aslýnda hiç konuþmamalý. Öyle demez mi zaten Wittgenstein, susalým en iyisi, derin mevzuular bunlar. Hamuþ deðil miydi Mevlana. Susalým, elbet vardýr bir bildikleri...

Hüzünlenelim haydi. Kampanyalar yapalým bu konuda da; pankart açalým, sloganlar... Mesaj atalým saða sola. Nasýlsa her þey sisteme dahil artýk; hüzün bile. dinlenme diye bir þey de yok, tatiller var artýk. Sistem çok acýmasýz, sevaplarýmýza bile fiyat biçmelerinden korkuyorum, korkuyordum; zira büyük iftar çadýrlarý var artýk, televizyonlarda kurulan. O kale de düþmüþ çoktan. Kul nasýl göremez kendinden ziyadeyi be Barýþ abi... Sisteme kazýk atacaðým yalnýz, yok olmak pahasýna...

Umutlarýmýz da var ama. Aliya var, Nkrumah var, Marcos var dimdik ayakta, Hakan var, Gazze sapasaðlam, EZLN ha keza. Deðil mi ki kula sýðýnmayacaktýk... Bir sonraki anda ne olacaðýný bilemediðimiz için þükürler olsun Allah'a.

Sorsun artýk biri; "Gökhan'ý nasýl bilirdiniz?"...