Harabe uçlara saklanýrken yüzüm
Sen uçsuzluða hapset kendini
Buðulu anlarýmýzý çekme inzivana
Tahammülü zor bir yokluða
Alnýndan kanama ben gibi
Ve için taþmasýn göz kapaklarýndan
Aþkýn ucuz avuntularýyla aldanma sen
Derme çatma yaþanan anlara düþüp
Bir yokluðun nöbetlerini tutma geceler boyu
Soluk üzüntüler oturmasýn gamzelerine
Ve dimaðýna deðmesin sular ýzdýrap kasesinden
Avuçlarýna dökülsün gözlerinin birikintisi
Secdede ki yüzün ýslansýn bir rüzgar sesinden…
Bir rüzgar bu/sesimden.


Sinmesin içine mahzunluk payesi
Tebessümün, apansýz bir aþk için solmasýn
Ne sen aðlat ceylan gözlerini
Ne de gözlerin içini kanatsýn
Bakma bana
Suretine yazdýðým þiirlere aldanma sen
Hiçbir söz yokluðun kadar acýtmýyor zaten
Hicran, en raðbet yerinden vurunca insaný
Yani alnýndan kanayýnca yazgýsýz bir isim uðruna
Böyle yaralanýyor iþte yüreðimin meþrebi
Ve böyle ölüyorum her cümlenin sonunda
Kanlar damlýyor gönül kafesinden
Ben seni yazarak çaðýrýyorum
Bir rüzgar sesinden.


Hasan Saðcan