Günün sarý aydýnlýðý yeni düþtü
Saksýdaki çiçeðe, balkondaki demire
Yol üstünde henüz içindeki düþten uyanmamýþ
Düþe kalka yüreyen bir hayale...

Gece yolculuðundan yenice geldi
Üzerine mavisini bulaþtýrmýþ gökyüzünün
Biraz da gecenin siyahýný karýþtýrmýþ
Ruhum...

Baþladý gördüklerini anlatmaya;

Siyah, üzerine ebabil gibi çökerken
Iþýk görmüþ, bir maðaranýn içinden
Öyle dedi bana...
Sonra yine karanlýk...

Siyahla eþanlamda karanlýk
Zamanýn deðirmeninde...

Bir adým atmýþ bir hatýraya,
Bakmýþ ki aydýnlýk...
Ýlerlemiþ
Sonra bir adým daha
Bakmýþ ki yine karanlýk

Sabahlara kadar dolaþmýþ
Ýçimdeki labirentte.
Çýkmaz yollardan
Geri dönmüþ her seferinde
Söylenerek, söverek...

Her görüdüðü ýþýktan
Bir parça alýp koymuþ cebine
Kimisini bir tek kendisi biliyormuþ
Neden geceyi aydýnlattýðýný
Kimisini kendisi de bilmiyormuþ.
Ýlerlemiþ...

Karanlýkta ayaðýnýn altýnda
Ezilen kuru dallarýn üstünden ve
Ýçini çizen rüzgarlarýn arasýndan
Bir yolunu bulup yanýma kadar gelmiþ

Þimdi bana soruyor:
Hayat çukurundan da mý
Böyle çýkýlacak yukarýya?

Bilmiyorum...

Artýk sadece;
Öne doðru bir adým attýðým da
Her defasýnda ayný sözü
Haykýrýyorum...
Önüm, arkam sobe!!!