Bu sabah ve her sabah, yüzünü yýkadýðýn zaman veya daha önce, aynaya baktýðýnda, bil ki, baktýðýn ayna deðil benim yüreðimdeki aldýðýn þekildir, giydiðin elbise, çýkardýðýn gecelik, vücudunu saran, entari deðil benim özlem ve hasretle yanan kollarýmdýr, yürüdüðün, üzerinde koþtuðun belki de, bazen kapaklanýp diz üstü düþtüðün, alný pak bahtý kara memleketimin tozlu yollarý deðil, benim önüne serdiðim onurlu ve de gururlu hayatýmdýr, yýldýzlý gecelerden birinde ve sabaha dem tutarken uykusuz aþklar, baþýný çevirdiðinde gecenin derinliðine, baktýðýn parlayan ay deðil senin göðe vurmuþ yüzündür, aydýnlatan dünyayý ve insanlýðý, korkularýn üzerine düþüp bir çýð gibi eriten, kamaþtýran gözleri güneþ deðil, sevgindir senin... bu þehrin karamsarlýðýna ve de gölgelenmiþ aþklarýna inat, ben umutluyum hala yaþamdan, aþktan ve savaþtan yana. Yenilmiþ aþklarým gölge vursa da hayatýmýn
gülen yanlarýna, dolayýp dilime eþkiya türkülerini demir atýyorum utançsýz seviþmelere ve hüzünbaz gecelere. biliyorum, bir alev yýðýný var bir yerlerde ve o alev alevliliðinden habersiz beklemede kaç zamandýr, biliyorum
o da bekliyor bir kývýlcýmý, mutlu sona ulaþabilmek gösterebilmek hatta ispatlayabilmek için kendini, bir kývýlcým bekliyor, týpký benim gibi. bir kývýlcým o kadar çok þeyi halledecek ki; tut ki yastýða gömülen gözyaþlarýndan, hüzne ve aþka yenik düþmüþ sancýmalara kadar.

ey bitimsiz bekleyiþlerimin nazlý kýzý! neredesin?