Sesin sesime deðdiðinde bir kývýlcým çýkardý mutluluðun gözlerinde Eflatun
Ben yüreðinde yangýn olmayý seçtim...
***

Eskimiþ zamanlarýn tenhasýnda kaybolmuþ yüreðimdir seni çaðýran.. Adým adým gez beni, sokaklarým ayaklarýnla çýnlasýn… Sesini býrak sahipsiz meydanlarýma, kalbim adýnla yankýlansýn!...
Ruhum bedenime esirdir Eflatun ve ellerin esaretimin kilidi; kýr beni ellerinle; tutsaklýðým ellerinde parçalansýn…
***

Lanetlenmiþ kuþlarýn cesetleriyle tütsülenmiþ bir kaledir içimdeki yalnýzlýk
ve karanlýk kuþatmýþtýr dört bir yanýný umudun..
Bekliyorum
Beni çevrele Eflatun…
Öyle bir baskýn ver ki bir gece yarýsý; karanlýk, gecenin koynunda sarsýlsýn…
Bütün kapýlarýný aç mahrem duvarlarýmýn, adýn topraklarýmda dalgalansýn……
***

Masumiyetini kaybetmiþ bir aynadýr zaman gözlerimin altýna nakþolmuþ. Ve geçmiþim koskoca bir kandýr; kýrýlan zamanlarýn lanetine tutulmuþ…

Durma!...
Beni akla Eflatun gülüþünün pýrýltýsýnda
Öyle bir geç ki üzerimden boylu boyunca
Tüm zamanlarým sende silinsin..
Güneþine kavuþan bir kardelendir mutluluk
Durma
Ellerini bana ver
Mutluluk ellerimi fethetsin…
***

Acýnýn ve umudun sarsýntýsý titretirken kâinatý, bana gel Eflatun güneþi ýslatan yaðmurlarýnla. Islat tek tek kuruyan düþlerimi sen dolu zamanlarla..
Aþktýr, güneþi doðuran, aþktýr gökyüzünde yankýlanan Eflatun; durma beni yankýla
Adým adýnla çýnlasýn semanýn kör koynunda…

An beni Eflatun
Kutsa kutsal dudaklarýnda, ismim ýslansýn
Kendini bana sorma
Dudaklarýmdan dökülen tek çaðlayansýn…