''elvedadan sonra gozumdeki hatiralariyla
gunes, gunes ulkemi terk etti''

Ben gidiyorum
Zaman gidiyor
Sana bir kaç çiçek ismi tutacaktým ve bir kaç isimde çiçek açacaktý biliyorum
Ben öyle uzak bir þehir gibi
Havasýndan kaçýþan kuþlar ve yerde taburelerin biçimlendiði sýrça köþkler ve dizlerime kadar balçýk ve Kara bulaþmadan
Bir gün ve bir gün içinde
Kendi ezberime aykýrý duracak þekilde
Kaybettim pusulamý
Issýz ve sözsüz bir arazide meçhul bir tarh içindeyim
Yüzüm gözüm sen içinde
Hiç çiçek açmamýþ ve hiç kapanmamýþ bir kapý kalmamýþ sanki
Her yerde bir veda sesi ve bir diðerine soruyorum en çok hangi renge yakýþýr bir çiçek diye
ve renkler azalýyor ellerimde..
Ben gidiyorum zaman gidiyor
Sanki tüm Dünyada bir zaman kendi içinde susarak sana doðru yol alýyor..
O hiç görmediðim cennet bahçelerinden bir çiçek senin gidiþinle yer yüzüne düþüyor..
Aðlamak mý bu?
Ardý sarýlmayan bir dur biçimi mi yoksa?
..Ben þimdi gidiyorum..
Ellerin durmak..sýzýn doðmamýþ bebeklerimin saçlarýnda ölüyor..