“ Bir öksürük parçalýyor ciðerlerimi..
Senin yokluðundan mý,
Ya da annemden gizli gizli içtiðim sulardan mý bilemiyorum.
Bildiðim tek þey ; bir yokluk deliyor geçiyor yüreðimi..”

Bir dua asýlý kaldý dudaklarýmýn iki yakasýnda. Çocukluðumu yirmi dokuz harfin gölgesine baðlayýp sustum adýnýn geniþliði kadar. Þimdi derinliði sesinin yokluðu kadar olan bir kuyuya sarkýttým mavi düþlerimi. Dudaklarýnda birikmiþ tüm cümleleri suskunluða ilmekleyip sus öylece. Ölümcül vakalar ekle düþlerinden arda kalan sayfalara. Bakýyorum da senden çok þeyler istemiþim. Þimdi yoksun ya ; tenini mi zapt ettim yoksa yaralarý düþlerine kirli yüzümle nüfus mu ettim ? Ya da ellerinle büyüttüðün umutlarýný mý gasp ettim ?
Söylesene bana, seni sensiz sevmekten öte ne yaptým sana ?

Bir düþ öksüz kaldý yüzük parmaðýmýn sensiz yanýnda. Þimdi ayrýlýkla teyemmüm ederken kirli yüzümü uykusuzluðum vuruyor kýyýlarýma. Çek beni kuyulardan. Tozlu raflardan indir beni..Siyah beyaz fotoðraf albümlerden sal beni özgürlüðüme...Cam kenarlarý biletlerimi iade et. Ama tek bir þeyi verme bana; güllere kundakladýðým, umutlarla sardýðým caným kýzýmý sakýn verme ellerime..

Çünkü ben sensiz iken ölüyüm.
Tek bir cümle düþmez dudaklarýmdan baharlara.
Sal beni bensizliðime....
Bir kýrlangýç sürüsüne kat beni...
Kavimler göçünden daha uzun sürsün göçebeliðim.

Dualarýmda suç üstü yakalanmýþ iken çocukluðum,
Sal beni cam kenarlarý özlemlere..
Ve dudaklarýndaki suskunluðunla öldürmeye devam et beni.
Devþir beni bensizlikle..
Ve durma sakýn..
Ellerimle yeþerttiðim düþlere basmaya devam et..


Bakma gözlerimin içindeki gözlerine.
Yakma içimde söndürdüðüm bisiklet sevdasý çocukluðumun buzdan renklerini...
Ve söyleme / Komþumuzun bahçesinden çaldýðým erikleri..
Ve sakýn dillendirme. Senin için iþlediðim faili meçhul cinayetlerimi..
Ve saçlarýný örmek için gökyüzünden çaldýðým gökkuþaðý için sakýn beni ihbar etme.

Ve sakýn dönme arkana...
Bir daha bakarsan ýslak gözlerime,
Bu yürek senin yüreðine iltica edecek sen istemesen de..

Sen hala” bendeki senin “ öldüðünün ispatýný fýrlatsan da yüzüme..
Yüreðimin en çocuksu yanýnda yaþýyorsun sen..
Adýmýn üzerini karalasan da,
Düþlerimin en temiz yanýnda nefes alýyorsun sen..

Farkýndayým..Ben sende öldüm..Ya da öldürüldüm..
Ama yüreðimin iç cebinde bir resmin,
Ellerimin arasýnda mor bir tespih ile
Sen hala bana kanýyorsun…
Kanadýkça cümlelerim,
Yüreðimin en çöl yanýna kök salýyorsun..
Ve bir düþ içime kök saldýkça,
Avuçlarýmýn semaya dönen yüzünde bir dua olup
Bir Elif miktarý büyüyorsun bende…

28 Mart 2009

Ýsmail SARIGENE