Atlantis’im; Kayýp kýtam!
Ýlk göz aðrým,
Aðrýyan yaným..
Çocukluðum, mertliðim, özüm benim..
Gözümün gördüðü,
Ruhumun sevdiði,
Kimliksiz, kifayetsiz, dilsiz acým
Sancým!

Haklýsýn...

Balçýklar içinde sol yaným...

Aðlýyorum çocuk!
Seni defalarca kaybetmenin depremiyle sarsýlýyor kalbim!
Ne büyüksün, ne ulusun, ne güzelsin böyle…
Ýçimde kal; hep… Ait olduðun yerde...
Ruhum kýrbaçlarýnla evcil, yaralarým nefesinle taze..
Kolay sandýðým acýn, bende müebbet, bende zincir!
Çözme n’olur!
Lütfunla þahlandým, cezanla olsun yýkýlýþým..
Senden uzak, sessiz, kelimesiz sevdim yýllarca,
Cehaletime ver, çocukluðuma..
Býrak yazayým, n’olur...
Býrak! Kanasýn ellerim...

Ben kurtulamadým sevgili; batýk bir adada kaldý içim!..


"Ne istiyorsun" demiþsin,
"Derdin ne benimle?”     

Çok þey deðil sevgili,
Batan bir gemiden ne götürebilirse bir fare;
O kadar yer var heybemde…


Hayatýn senin,
Merhamet lüksün!
Þad olsun kalem, dile dökülsün!
Bir kaç cümle dillenir özümde,
Göðsüne akar bir vakit,
Dertlenme!
Ne yalanlarda yýkandýk beraber;
Ne kurþunlar sýktýk birbirimize...


"Ne istiyorsun" demiþsin,
"Ne?"

Çok þey deðil;
Ne af, ne acýma, ne yergi
Var ol sevgili,
Yaþa,
Çok yaþa!
Ve içimde kal,
Bildiðin ve bildiðim gibi!
Geri dön demiyorum, beni sev demiyorum!
Ýçimdesin;
O beni hiç terk etmedi...



Ve kýrmýzý baþlýklý bir kýz bu hikâyede
Düþlerinde bile sana ihanet etmedi...




Þizofreni bir günlük,
De ki;
Olmayan adalarda, olmayan iki kiþi
Sevmiþler iste
Ve sevilmiþler öyle deli!