Bir gün mutlu oldum sanma,
Ömrümü tüketti dünya.
Gerçek deðil, yalan amma,
Beni benden etti dünya.

Düþe kalka ben giderken,
Ölmek için daha erken,
Yaþamalý böyle derken,
Yaþanmadan bitti dünya.

Bütün geceler karanlýk,
Bütün sevgiler bir anlýk,
Þu gönüle bir yarenlik,
Bulamadým gitti dünya.

Kiminin ahýný aldýn,
Kiminin ömrünü çaldýn,
Kime derken, kime kaldýn?
Sende kimler yitti dünya?

Anladým gençlik çaðýmda,
Hiç gül bitmemiþ baðýmda,
Bir ‘Hû’Leylâ’ dudaðýmda,
Eriyen vakitti dünya.

Diken oldum her bir güle,
Naz ederken gül bülbüle,
Yana yana döndüm küle,
Artýk cana yetti dünya…

(‘Hû’Leylâ’ya þiirler)