Bu bir aþk þiiri, sevgili, biri,
Akar okudukça kalbimin kiri,
Takýlýr boynuma bir aþk zinciri,
Kesilir seslerim, susar suslarým.

Benim ‘aþk’ dediðim ulu bir hece,
O’nu zikretmede, dilim her gece,
Elif’le baþlayan ‘Hû’ dur bilmece,
Korkular içinde ümit beslerim.

Benim sevgilimin yollarý nurlu,
Uzaktan açýlan kollarý nurlu,
Sevdasý o nur kadar onurlu,
O’nu hayalimde gülle süslerim.

Sevgili, ay doðdu doðacak þimdi,
Ay doðup, geceyi boðacak þimdi,
Aydýnlýk bir yaðmur yaðacak þimdi,
O ‘Hû’Leylâ’ ile ufku ýslarým.

Diken aðlasa ar, gülse âhu-zar,
Bülbüllere düþman, güllere mezar,
Her seher baðýnda naðmeler sýzar,
O anda ‘aþk’ olur bütün hislerim.

(‘Hû’Leylâ’ya þiirler)