Bulunduðum yasak saatler kentinde; bugün, martýn hangi günüdür, mevsimlerin kaçýncýsý hiç kimse bilmiyor? Bir hayâl toplayýcýyla, bir hayâl kurucu arasýnda kalmýþ müphem sabahla, aramda sadece birkaç aný var. Bunlardan ikincisine niçin takýldýðýmý anlamýyorum. Ýlki ve sonuncusuna kayýtsýz kalýyor düþlerim. Bulur muyum bilmiyorum ama, biri dünyaya diðeri benliðime ait, iki kusursuz yalnýzlýk arasýnda, hayâl üstü size ulaþmak için nedense gerçek bir sensizlik arýyorum.

Penceremin önündeki defne dalýna akþamdan konan yaðmur damlasý, yeþil merdivenleri koþar adým iniyor. Acelesi olmalý gözden kaçýrýverdim. Ýki mahalle köpeðinin tiz sesi, karþý çatýnýn bacasýnda sýzmýþ deli martýnýn tüylerinde bir anda çarpýþýyor. Gece yarýsýna kadar iskeledeki tekneyi çekiþtiren biri kuzeyli diðeri Akdenizli iki nöbetçi rüzgâr, varlýðýný toplayarak yorgun argýn sokaktan geçiyor. Sonra çamurlu yola saparak, sokak lambasýnýn ufkunda kayboluyor.

Ya sen yok musun, bütün bunlar olurken düþlerimin çarkýný durduran sevgili, sen yok musun sen! Yaþýyor veya yaþamýyorsan konuþtuðum hayâline ne diyebilirim ki! Duyuyorsan iþte beni, her an ve kainat uyanmadan; hatýrana ulaþabildiðim bu sessiz düþünce uyandýrýyor. Sen de uyan olur mu?

Þimdi, toplayýcý ve kurgucusu kayýp o hayâlle aramda sadece bir aný var. Biri bana diðeri ruhuma ait iki kusur arasýnda, yalnýz bir gerçek arýyorum. Herkes kendine göre bulmuþken bir gerçek, bir ömrü gerçeküstü aramakla geçirmek kolay deðil. Aramasýna arýyorum da ne zaman bulduðumu sanarak, sessizce onu tutmaya kalksam; kahretsin, zaman denen aydýnlýk gözlerimi kamaþtýrýyor. Yani bulamýyorum. Bulunduðum bu kentte yüzüme bakan köhne bir duvarla, dakikalarý kovan yasak saatlere hep þunu söylüyorum.

Kendinden baþka bir þey arama. Hayâlin kamaþtýrdýðý bir göz, sahibinden baþka neyi bulabilir ki?