Geçen yýllar
Herkes yeni yýllara kadeh kaldýrýr, gelen yeni yýla sevgi gösterisinde bulunur, ama kimse düþünmez ki pervasýzca geçen eski yýlý. Belki sevmeyi ve sevilmeyi öðreten geride býraktýðýmýz koca bir yýldýr, ama kimse düþünmez ki iþin bu kýsmýný. Partiler düzenlenir yeni yýl adýna, eðlenceler hazýrlanýr. Oysa geride býrakacaðýmýz yýl masumca bakar arkamýzdan, sessizce bekler saatlerin geçmesini. Birilerinin hatýrlamasýný bekler kendisini, oysa geçen yýl ne güzeldi diye düþünür. Onun ilk hatýrladýðý þey kendisini milyarlarca kalabalýðýn havai fiþeklerle þereflendirmesidir. Ýki damla gözyaþý akýtýr topraða. Oysa kendisi, saatler geçerken kan püskürmüþtür kendinden önceki yýla. Hata yaptýðýný anlar ve hýzla döner arkasýna, oysa çok geç kalmýþtýr bunu yapmakla. Çünkü kendisini arkadaþý bildiði, eski yýl çoktan uzaklaþmýþtýr. Göz yaþlarýna hakim olamaz. Belki der içinden; “kendimi kurtaramadým ama benden sonra gelenleri kurtarabilirim”. Ölüme beþ kala sessizce yaklaþýr yeni yýla. O masum gözleri kýzýl gözlere diker ve þöyle der: Lütfen benim yaptýðým hatayý yapma”. Yaklaþan yeni yýl küstah bir bakýþ fýrlatýr kendinden tecrübeli olan yýla. Tekrar kýsýk bir sesle “lütfen” der. Artýk sesi duyulmaz olur. Çünkü saat 12‘yi geçmiþtir. Karanlýða doðru yaklaþýrken gözyaþlarýný tutamaz ve hýçkýrýklara boðulur. Haykýrmak ister tüm insanlara “beni unutmayýn” demek ister ama hýçkýrýklar içinde boðularak yok olur gider. Ve ben, sesini duyuramayan eski yýl için herkese haykýrýyorum; “ güle güle seni hiç unutmayacaðým”. Ýþte tüm insanlýk koca bir yýlý böyle geride býrakýr. Ve kimse düþünmez pervasýzca geçen eski yýlý ve kimse düþünmez iþin bu kýsmýný.