Dün gece bir rüya gördüm hayýrdýr inþallah. Bir sýkýntý, bir stres, bir saçmalýk ; anlatýlýr gibi deðil. Adý üstünde, rüya iþte. Mantýk aranýr mý rüyada, gerçeklik aranýr mý ?... “ Hayýrdýr inþallah ! ” deyin de içinizden, öyle baþlayýn okumaya.

Gerçekte olduðu gibi yine Mudurnu’da yaþýyormuþum. Evliymiþim, üç tane oðlum varmýþ. Ben ev hanýmýymýþým. Eþim, yazarmýþ. Hem de dili uzun bir yazar. Bir gazetede köþe yazýyormuþ her gün. Ýkide bir suya - sabuna dokunuyormuþ, iktidar partisinin aleyhinde yazýlar yazýyormuþ. Kendi kuyusunu kendisi kazýyormuþ. Her an gazeteden atýlabilirmiþ zaten. Ben de ha bire ona gaz veriyormuþum. Þunu da yazsana , bunu da yazsana diyormuþum. Gerçekleri herkes öðrensin. Millet yemek, yarýþma, evlilik programý izleyeceðine ; seni okusunlar da aydýnlansýnlar, diyormuþum.

Büyük oðlumun küçük bir dükkâný varmýþ. Dükkânda ayný zamanda sigara satýyormuþ. Üstelik, bira da . O nedenle, bazýlarý gýcýk kapmýþlar bizim oðlana.” Dinimize göre sigara haram, hele içki of of of ! ” diyorlarmýþ. Son zamanlarda, dükkânýna kimse uðramaz olmuþ. Aþýrý dinciler, oðlumun müþterilerini etkiliyorlarmýþ. ” Girmeyin þu sütü bozuðun dükkânýna! Haram satýyor. ” diyorlarmýþ. Sonunda bizim oðlan dükkâný devretmek zorunda kalmýþ.

Ortanca oðlumla küçük oðlum iþsizlermiþ. Her gün iþ aramaya gidiyorlarmýþ. Ýþ aramak, iþleri olmuþ onlarýn. Rüya bu ya, ben onlarý her gün aðlayarak uðurluyormuþum.” Bir iþ bulup baþka bir þehre giderseniz, size hakkýmý helâl etmem. Hem de hasretinize dayanamam.” diyormuþum. Onlar da her sabah evden çýkarken ayný cümleyi tekrarlýyorlarmýþ:
- Üzülme anne ! Baþbakanýmýz , Ortadoðu’nun lideri olacak belki. Aç kalsak da gam yemeyiz.

Ýþte iþler bu vaziyetteyken, bir gün eþim diyor ki bana rüyamda - hayýrdýr inþallah - :
- Haným ! Yarýn Tunceli’ye taþýnýyoruz.
Þaþýrýyorum. “ Buyrun, buradan yakýn.” dercesine oðlanlarýmýn yüzüne bakýyorum.
- Ne iþimiz var Tunceli ’de ?
Baþlýyor eþim hararetli hararetli anlatmaya:
- Devlet, Tuncelili vatandaþlara kamyonla eþya daðýtýyormuþ. Buzdolabý, çamaþýr makinesi, kanepe, elektrikli süpürge, çatal – kaþýk takýmý, televizyon vs vs vs.
Rüya bu ya, eþim baþlýyor þakýdýk þukuduk oynamaya. Baðýrýp duruyor:
- Heyyyyt be ! Baþýmýza devlet kuþu kondu.
Ben þöyle bir düþünüyorum ve diyorum ki:
- Ayol, bu devlet kuþu “ yardým edeyim ” derken, kafamýza çiþini yapmasýn.
Büyük oðlum atýlýyor, b.kunda boncuk bulmuþ gibi sevinçle. Diyor ki:
- Anneciðim, hayatýmýz kurtuldu. Zaten iþler kesat. Yerleþiriz Tunceli’ ye, evimizin tüm eþyasý hazýr. Ama acele etmeliyiz. Daðýtým iþi bitmeden yetiþmeliyiz.

Derken – hayýrdýr inþallah - , ertesi gün biniyoruz ortanca oðlanýn külüstür pikabýna, ver elini Tunceli. Git bakalým git bakalým. Küçük oðlan biraz mola verelim, acýktým diye sýzlanýyor. Eþim de, “ Hele gidelim ; durmak yok, yola devam.” diyor. Ortanca oðlum da, Tunceli’ de iþ bulacaðýna inanýyor. “ Evimizin her eþyasý hazýr nasýl olsa. Altý aya kalmaz, pikabý yenileriz.” diye saçmalýyor. Ben de , koluma bilezikler alýrýz diye seviniyorum. Hatta bileziklerin þýkýrtýsýný duyuyorum, içim gýdýklanýyor. Saçmalýða bir bakýn hele.

Mudurnu nere, Tunceli nere ! Araba külüstür bir yandan, yol uzak öte yandan. Neyse, sað salim varýyoruz Tunceli’ ye. Bizim amca oðlu var daorada Allahtan , ev bulmuþ bize. Oðlum bizi eve silkeleyip koþuyor spor salonuna doðru. Bedava eþyalar spor salonunda ya…Arkasýndan þöyle bir bakýyorum, topuklarý ensesine deðecek neredeyse. Aslaným benim !...Biz de onun gelmesine evi temizliyoruz. Evde su yok, elektrik yok. Olsun ! Su, akar bir gün; elektrik, gelir bir gün.

Saatler geçiyor, bizim oðlan gelmiyor. Hava kararýyor, oðlan yok; gece oluyor, oðlan yok. Kime sorayým, nerede arayayým ? Derken, gece yarýsýna doðru eli boþ çýkýp geliyor. Meðer, eþyalar tükenmiþ. Bize kalmamýþ. Bütün dünyamýz yýkýlýyor. Ben baþlýyorum aðlamaya. Çocuklar beni teselli ediyorlar. Anne üzülme, hele bir haberleri dinleyelim. Nerde yardým yapýlýyorsa, oraya gideriz, araba hazýr altýmýzda.

Ýþte tam bu sýrada, bizim Tunceli’ deki amca oðlu geliyor uça uça.
- Müjdemi isterim. Devlet, Sivas’ta yardým daðýtacakmýþ! Hem de iðneden ipliðe. Pikaptaki eþyalarý yýkýn buraya, boþuna yük etmeyin.

Zaten fazla eþya yok arabada.

Hemen çýkýyoruz dýþarýya. Bizim oðlan þaþýrýyor:
- Araba ? Araba yok. Çalmýþlar pikabý.
Ýþte tam burada ben þak diye düþüp bayýlýyorum.

( Devamý var.)