Hala


Puslu havalarýn uslanmaz çocuðuyum
Birkaç sözcükten oluþur serüvenim
Geldim, gördüm, kaybettim

Hep Sev beni diyordum
Her gece karlý bir yamaçtan kendini býrakýr gibi
Bir daha kere, bir daha kere, bir kere daha
Gitsen de yanýmda
Parçalayan hayalin kalsýn istiyordum

Þimdi böyle bir baþýma býraktýn da ne
Beni her düþen akþamla böyle param parça
Boþ býrakýp da yanýmda sandalyeleri
Sanki yüreðimi daha mý az kaplýyorsun

Ve Ölemiyorum, kalabalýlýk þehirlerin kimsesiz odalarýnda
Çünkü Yaþamý deðer kýlan bir neden oluyorsun
Durup durup Kasýmda bir Ýstanbul sabahý hatýrlýyorum
Saçlarýn saçlarýma karýþmýþ rüzgarda
Kýz kulesi mi daha sen
Sen mi daha bir kýz kulesisin, ayýramýyorum
Gözlerin Ýstanbul hatýrasý oluyor masamda

Sonra öfkemi yumruklamaya yetmiyor duvarlar
Düþüp kýrýlýyor sensizliði sayan saat
Teker teker yakýyorum uðrunda kuruttuðum çiçekleri
Seneler göz olup bekliyor hala
Günler yaþ olup aðlýyorum

(Temmuz 2001)