Yýrtýlmýþ gecelerim yama tutmaz hale geldi. Yoksulluk tenhada sýkýþtýrmýþtý,ya hayatýmýzý alacaktý ya da canýmýzý. Can tatlýydý hayattan, bitkiselde olsaydý hayat,candý iþte.
Hayatý dilendik,dilenciye deðerin verilmediði bir yakýn zamanda. Horlandýk,itildik,kakýldýk ama ne elde vardý nede avuçta. O kadar hakarete birazcýk mutluluk atýlmadý. Bir köpek kadar sokaklý olamadýk. Yüzler her metrekarede çevrildi. Ve her metrekarede soluksuz yaþadýk yaþayamamaya dair her þeyi. Yoksul ceplerimizden hayallerimiz dökülmüþtü bizden habersiz. Çýkýp gitmiþti baþkalarýna. Belki de hiç ihtiyacý olmayanlara.
Yine eyvallah deyip sineye çekmiþtik. Sanki çekmeseydik ne olacaktý ki. Bize ölüm kaldý ayaklarýmýza takýlan. Kimsenin el sürmediði, korkulan ölüm kaldý. Ölümü bile dolu dolu yaþayamamak korkusu sardý. Kim bilir belki de cesetimiz týp fakültelerinin kadavrasý olacak. Tiksinilerek parçalanan kadavra. Dirisine deðer verilmeyen ölüye kim hürmet eder. Týp tarihine bile geçemeyeceksin. Fatiha okuyanýn çýkmayacak belkide.
Bir yakýn zaman hikayesi bizimkisi. Azýcýk hayatý görmenin haricinde,uyku saatinde çocuða hikaye. Anlatýlýr çocuklar büyür,hikaye deðerinden bir þey kaybetmez. Hep ayný ucuzlukta,ve hep bedava daðýtýlýr okullarda. Ama ikinci defa anlatýlmaz,ruhu daralýr insanýn afakanlar çalar kapýsýný.
Bir yakýn zaman hikayesi bizimkisi. Bozukluðu uzak zamanlarda dilenciye atarcasýna.



www.pusluhuzur.desenblog.com