Gönlü yanýktýr þeydânýn, aþýktýr gülzâra
Güller rüyasýna girer, ayrýlsa kazâra
Sümbüller susuz kalýr, bir göz kýrpsa mezara
Bükülür ince beli, dayanamaz nazara

Ýþte böyledir Þeydâ, yaþar aþýklarýyla
Þol rüzgarla kavrulur, gönlündeki sýla
Büyüyüp yetiþir çiçekleri yýldan yýla
Kâh koklar sarhoþ olur, kâh konar daldan dala

Diken toplar gülzârdan tatlý can pahasýna
Aþk ile rakseder, bir o yana bir bu yana
Bir incitse gülzârý, sýðmaz olur zamana
Tükenmek bilmez gücü, kalbi dönse virana

Gülzâr cývýl cývýldýr, ilkbaharýnda ömrün
Þeyda onun bülbülüdür, eðlenirler hergün
Koklanmak da neymiþ, ister ölüm ister sürgün
Yeter ki aþký solmasýn, ömür boyu gülsün

Ve gündüzleri güneþ, geceleri hilaldir
Bu þeydânýn ölümü olsa gerek hâyaldir
Þu yazdýklarým anlayana birer misaldir
Bahçývanlýk aþýklara en büyük ikbâldir