vurur kapýyý, çeker gider zaman / dönmez geri .. h/içten h/içe kýrýlýr sessiz monolog ..

I

gözlerimde toplu intiharda yaþlar / tutmuyorum
muazzam hüzün manzaralarýna nazýr
kusursuz ayrýlýklar doðuruyorum

II

kafiyesi yok yaþadýklarýmýn
(ya)saklý sözler girdabýnda
Tanrý'm unuttuklarým aklýnda mý hala?
en son nerede unuttum kendimi / hatýrlat beni
kapý çalsa, ben gelse

III

öpeyim geçsin derdi annem / öpse ya geçse
aþka düþtüm, dizlerim kan
sabýrdan taþlar toplayýp kumsallar boyu
seke seke yoruldum
aþk sandýðým oyunda

IV

bileklerinden kelepçeli
miþ'li zamanlara
dolduramadý geniþ zamanlarý
uydurduðum masallar
üstesinden gelemediklerimin
altýnda ezildim

V

rüzgar ne zaman bir beden arasa
yalnýzlýðý giyindi, vurdu yüzüme
kaçýp ardýna saklansam da
dikiþ tutmadý
gerçeklerle yýrtýlmýþ hayaller
-bir dikiþ tutturamadým

VI

her þey baþladýgý yerde bitiyor
bir yalanýn gölgesinde
ve yalandan bir ip sarkýtmadan
inilmiyor gerçeðin derinliðine
hiçsem eðer
her þey olmalý bir yerlerde
ve her þeyden biraz kalmalý
bitse/m de

VII

yaþama susa(ya)n gözlerimin kýyýsýnda
yakýyorum gemileri
cinayet manifestosu parmak uçlarýmda
soytarý bir tebessüm

ses/sizlik kesilir / kan damlar .. h/içten h/içe ölür sessiz monolog ..


Dilek AKIN - h/içlenmeler / ikibinsekiz