ölümün ötelediði bir sahil kenarýndaki ruhlar sesleniyor.sesler bazen çýðlýklara dönüþüyor, gözler ölümsüzlüðün çýðlýðýný görmeye çalýþýyor.çýplak bedenler sese yürüyor, seslere koþuyorlar yeni bir ruha sahip olabilmek üzere.
bedenler þizofren deðil ruhlar þizofren.
çýplak bedenler ruhlara kavuþunca aðýzdan çýkan ilk ses günler sonra hala sessizce.sahilde yürüyor beden dalga seslerine gidiyor kulaklar.bazen kopmak istiyor yaþamdan bir uçurum kenarý arýyor beden.yaþamýn kýyýsýnda ölümün ötesinde kopmak istiyor çýðlýklar.savruluyor saçlar rüzgarýn taraðýndan geçip tel tel kopuyor ama yine de yürüyor dalgalara .
beden ruhlar ve diðer bedenler arasýnda yalnýz kalabiliyor.bir çok zamanda kum üstünde serili duruyor devrik þarap þiþeleri arasýnda.yormak istemiyor zihni, deðmez harcama ruhunu.uyanmak bir sonraki adýmdý kurtulmaktý asýl amaç.kimseler aranýyor kimseler nerede nerdeler?
kimse bilmez nasýlsa kimseleri asýl düþünceleri çýrpýnan bedenlerin bir cýzýrtý gibi çýkan sesini.
çýðlýklar gün aðarmasý ile rengarenk kelebeklere dönüþüyor.her bir kelebek bir nefes alýyor ruhtan günü uzun kýlabilmek için sonsuzluða eriþebilmek için.sýnýrlý zaman belirli mekanlardan kopmak dünyanýn diðer dekore ettiði yerleri görmek için.sýyrýlýp dokunmak istiyor heryere alabildiðine uçmak bir çiçekten bir yatak yapmak, yapraktan bir istiyor kendine.sonunda vakit dolmaya yaklaþýyor ertesi günü görebilmek üzere ruha geri dönüyor nefesi üflüyor ve sessiz çýðlýklarý yeniden dinlemeye baþlýyor.
bir kelebeðin hikayesi buda can bulup can verme gün görüp gece de kaybolma.
kimseler hala yok kim bilebilir ki kimseler nerede?
beden yeni bir yolculuða çýkýyor yine bir deniz yeni bir deniz yeni bir gökyüzü farklý bedenlerle karþýlaþmak üzere.
sakin sakin sakin
bir perde bir pencere iliþiyor göze
bir sarýlý beyazlý kelebek pencereden çýkmak istiyor saða dönüyor sola dönüyor ama kelebek bir türlü çýkamýyor.gözler hiç kýmýldamadan izliyor gün içi.hava kararmaya yakýn kelebek kayboluyor beden de yeni bir kumdan yatak arayýþýnda.
yýldýzlara bakýnýyor bir çift göz .bir insan suratý iliþiyor bu kez yýldýzlarýn arasýnda o sýrada bir yýldýz kayýyor.her yýldýz kayýþý bir kelebeðin can bulmasýydý belki gün ýþýðýnda.yýldýzlarýn arasýndaki yüz kayboluyor yavaþ yavaþ bir esinti ile bulutlat maske oluyor geceye.
yine bir tan vakti uyanýyor kelebekler bu kez ruhtan bir nefes almýyorlar.isteklerini zamana mekana sýðdýramayacaklarýný anlýyorlar.yavaþ yavaþ gözden kaybolmaya baþlýyorlar hergünki gibi ama mutlu.dakikalar saatleri saatler gün sonunu ararken güneþ göz kýrpmaya baþlýyor geceye yavaþ yavaþ çekiyor ýþýltýsýný..kelebekler dönmüyor kelebekler nerede?bir pencere arkasýnda sýkýþmasadýlarsa neredeler?
beden soluksuzlaþýyor, renk mora çalýþýyor son bir nefes için denize koþuyor beden koþup koþup dalgalarýn kucaðýna býrakýyor..