KAÝNATIN EFENDÝSÝNE

Yalnýz size mahsus bir hayatýn yaþam kýyýsýnda deðeri zannýmca paranýn geçmediði zamanlarda bile meta deðeri taþýmayan atom yýðýnlarýyýz. Yalnýz sizin için var olan kainatý kainattaki manasýz atom yýðýnlarý iþgal etmekte. Size uzak belki de milyonda bir size yakýn. Ama hayatýmýz hep size tezat. Hep yaðmaný bekledik gönlümüze ilmik ilmik. Ama hiç duasýna çýkmadýk yaðman için gönlümüze.

Hep gelmenizi bekledik hiç gelmeyi düþünmedik. Çünkü hep kendimizi düþündük. Hep kýsacýk hayatýmýza kýsa yollar oluþturmanýn derdindeydik. Ve hep umarsýzdýk yaþanmasý gerçek olacak þeylere karþý. Uzun zamanlý maddenin yýllar sonraki manasýný yalnýzca bir parça bezin ve bir avuç topraðýn örteceðini bilemedik. Bazen çok istediðimizi sandýk. Aslýnda sandýðýmýz bir sandýk dolusu yalan dünya kadar yalandý.

‘Neyse’ ve ‘keþke’ diyerek tükenen hayatýmýza bir gün ‘vahlar’ ýnda karýþacaðýný aklýmýzýn en ücra köþesinden dahi geçirememiþtik. Vah ki ne vah. Bedenimizi hücre hücre istila etmiþ. Ve gözün görememesi kalbin nahoþluðu vahlardan da öte. Burada gelemedik oraya geleceðimiz zamanda görememek cehennem ehline karþý ölümün boðazlanmasý kadar anlatýlamayacak korku. Zarib in gölgesi dahi olamadýk. Zarib gibi bir seçilmiþ. Yine neyse demek düþer payýmýza. Ama keþkemizi de öylece yetim býrakamam. Ahhh keþke.