Kavga ne, neyi paylaþamýyoruz?
Ayný vücudun uzvu deðil miyiz?
Hak’tan gelir, yine Hakk’a döneriz.
Biz Hakk’ýn nuruyuz dedi Mevlana.

Ye, iç yat Hak emrine riayet et.
Aç gözlü deðilsen, iþin ibadet…
Bu dünyadan ayrýlýrken nihayet,
Allah aþýðý ol dedi Mevlana.

Dostluk damarýmýzda çaðlayan su,
Sevgi kalplerde güneþ ýþýltýsý,
Bir kez kýrýldý mý gönül þiþesi,
Yaþamak faydasýz dedi Mevlana.

Can, ruh gözü olana gerçek söyler.
Vefalý olan her övgüye deðer.
Þöhret dalganýn köpüðüymüþ meðer.
Ten ruhun köþküdür dedi Mevlana.

Hýrs þeytanýn týrýs giden atýysa.
Sen hep hoþgörü göster insanlara.
Yer altýnda çýrak da bir usta da.
Dünya tuzaðýndýr dedi Mevlana.

Bu ay, bu güneþ, bu yýldýzlar kimin?
Bunca nebat, bu mahlukat kim için?
Dünya fani, sonu yoktur sevmenin.
Ölüm bize bayram dedi Mevlana.

Rengi, cinsi, inancý ayýrmadý.
Köpeðin leþi bile zor gelmedi.
Allah için sevdi yaratýlaný.
Kim olursan ol, gel dedi Mevlana.

Bir eli rahmet diledi Mevla’dan.
Öbür eli emek biçti topraktan.
Dünya O’na, O Allah’a semazen,
Sevginin Kabe’si oldu Mevlana.