DEMÝR PERDENÝN ALEVDEN ÇERÇEVESÝ
__ TAMAM! dedi kadýn;
Fiyatta anlaþmýþlardý. Kýrk milyona fit olmuþtu iki tarafta. Kadýn; arabanýn penceresinde yaþamýn bok kokan havasýna çevirdiði poposuna süzülen gecenin karanlýðýndan sýyrýldý ve hayatýn anlamýný yüklediði kalçalarýný savurarak, cehennemin kapýsýný açtý. Þoför koltuðunda oturanla yaptýðý pazarlýðýn karþýlýðýný vermek üzere kendini ter kokan uyuþukluða býraktý. Þeytanýn alev alev yanan kolu hemen boynuna dolandý ve teninin yakýcýlýðý tüm bedenini kavurmaya baþladý. Eriyen bedeninden sýzan ruhunu emebilmek için günahkâr aðýz kadýnýn dudaklarýna yapýþtý ve elinden kaçmasýn diye sýmsýký sarýldý. Yaptýðý yaþam pazarlýðýnýn karþýlýðýný tümüyle, hatta fazlasýyla almaya çalýþan adamýn fark etmediði ya da gözden kaçýrdýðý bir ayrýntý vardý. Kadýnýn damarlarýnda gezen korku tohumlarý ve onun büyüttüðü nefret. Nefret ki; tüm erkeklere duyulan. Kendini bildiðinden beri hissettiði ve giderek büyüyen korku ve nefret…
     Kadýnýn yaptýðý tüm pazarlýk aslýnda ölümle yaþam arasýndaki ince çizgi üzerinde yapýlýyordu. Arabanýn egzozundan havaya karýþan mazot kokusu pencereden arabadaki çürümüþ yaþamlarýn ekþimtýrak kokusuyla bütünleþiyordu. Sýcaklýðýn verdiði uyuþuklukta þoför makamýndaki yað kütlesinin buz gibi soðuk kolu kadýnýn bacaðýna düþtü ve yaþamýn ýslak dokunuþu bacaðýnýn kurumuþ yüzeyinde yavaþça kaymaya baþladý. Þoförün alev saçan dudaklarý arasýndan yanýk kelimeler dökülürken kadýnýn hissettiði tiksinti içindeki nefretin keskin yüzünü biliyordu. Çýkan her sözcüðün iðrenç yakýcýlýðý çarpýyordu tenine. Bacaðýnýn üzerinde hareket eden yað tabakasýnýn bedeninin her uzvunda yarattýðý nefret ve tiksinti giderek yükseliyordu ve hissettiði gerginlik yüzüne yapýþmýþtý sanki. Garip bir güç hissediyordu ve tarif edemediði bir güvenle çantasýnýn içinde, zor anlar için sakladýðý býçaða uzandý. Metalin buz gibi gerçekliði irkilmesine yol açtý.
__TAMAM! Dedi içinden.
__Pazarlýk yaptýk, anlaþtýk ve ben istemesem de bu iþi yapýyorum; ama neden , kimin için insan adý altýndaki bu hayvanlarla uðraþýyorum.. diye düþündü kadýn.
ve tüm gücüyle elindeki býçaðý sýktý. Býçak elini kesmiþti ve avucundan kan süzülmeye baþlamýþtý. Ama o elindeki kesiðin býraktýðý sancýyla deðilde; evrimini tamamlayamamýþ insan müsveddesinin ruhunda býrakacaðý sancýyý hissediyordu. Kadýn bunlarýn içinde yarattýðý kaosla cebelleþirken adam kadýný boynundan kavradý ve üzerine doðru çekti. Dünya üzerinde yaptýðý son hareket bu oldu. Kadýnýn içinde kabaran nefret taþmýþtý. Elinde sýkýca tuttuðu býçaðý tüm gücüyle adamýn kalbine sapladý; ama hala hýrsýný alamamýþtý. Adam aldýðý býçak darbesiyle kendinden geçince araba kontrolden çýkmýþtý ve bir saða bir sola yalpalayarak gidiyordu. Kadýnsa hala adamýn bedenine durmaksýzýn býçak sokuyordu. Hýrsýný bir türlü alamýyordu. Araba sonunda yoldan çýkarak aðaca çarptý. Adam çoktan ölmüþtü, kadýnsa arabanýn camýndan fýrlamýþ ve kaporta üzerinde, bedeninden sýzan kanla öylece yatýyordu; Can çekiþirken bile adamý görmeye çabalýyor ve öldüðünden emin olmak istiyordu. Zor nefes almasýna raðmen yüzünde huzur dolu bir tebessüm vardý; çünkü biliyordu ki dünya üzerinden pisliðin biri gitmiþti ve artýk kimseye zarar veremeyecekti. Arabanýn kaportasýndan sarkan bedeninden topraða kan süzülürken gördüðü son þey kayan bir yýldýzdý. Son nefesini verirken ala bulanmýþ ýslak dudaklarýndan dökülen son kelimelerse:
__yaþamla ölüm arasýnda son duvarýda geçtim, þimdi sýra sende Þeytan! oldu.

Bitiþler kekrek dudaklardan dökülen yitiþlerdir. Her kelime anlamsýzlýðýný baþlangýcý olmayan bitiþ çizgilerinde bulur ve kaybediþler baþlar.

                              FARUK ÖZÇINAR